Henri Toivonen

[Ton van S]

De onvergetelijke en onverschrokken Henri Toivonen

http://www.youtube.com/watch?v=P_tC3u-kw3o

[KMvrtr]

Toivonen, alweer zo'n god uit de Golden Era of Rally.

Zijn crash was toch min of meer de directe aanleiding voor het afschaffen van Groep B?
Was dat niet op Corsica of zo?

[KMvrtr]

Brrrrrr, vind net het on board filmpje terug van die crash.
Staat ook vast nog wel ergens op You Tube.

Het gaat héél hard, te hard. :-(
Als je ziet wat er van die auto over bleef............

[Ruud]

Einde van group B:
- RS200 van Joachim Santos crashed in het publiek in Portugal (3 doden) 1986
- RS200 van Marc Surer in de Hessen-rally tegen boom (codriver dood) 1986
- Lancia Delta S4 met Toivonen en codriver in Rally of Corsica verongelukt 1986.

Waarbij de dood van Toivonen cs de spreekwoordelijke druppel was.

[Ruud]

De beginjaren:

In het begin van de jaren tachtig zwaaiden de wagens uit Groep 2 en Groep 4 de plak in het WK Rally. De kleine Lancia Stratos, de Ford Escort RS1800 en de Fiat 131 Abarth regen de successen aan elkaar. Hoewel de FIA vierwielaandrijving gelegaliseerd had in 1979, vertrouwden al deze constructeurs liever op het lichtere en minder complexe systeem van achterwielaandrijving. Het was Audi dat als eerste de overstap durfde te maken, en met succes. De Quattro won in 1980 meteen zijn eerste officiële race en was ook het jaar erna te sterk voor de concurrentie. De onbetrouwbaarheid van de vierwielaandrijving kostte de Duitsers echter wel de wereldtitel.

In 1982 trad een nieuw reglement van de FIA in voege, dat de wagens onderverdeelde in Groep N (productiemodellen), Groep A (gemodificeerde productiewagens) en Groep B (gemodificeerde sportwagens met weinig restricties). Die laatste kwam er vooral op vraag van de constructeurs, die uit de successen van de Stratos en de Quattro afleidden dat een middenmotor en achter- of vierwielaandrijving het recept voor winst was. De meeste van hun seriemodellen waren echter uitgerust met een veilige maar oncompetitieve voorwielaandrijving, zodat ze volledig nieuwe sportwagens moesten gaan bouwen. De homologatienorm werd daarom van 400 naar 200 geproduceerde straatexemplaren terug gebracht. Nog datzelfde jaar kon Lancia de 037 als eerste Groep B-wagen inschrijven en ook enkele private Porsche 911’s reden mee, maar geen van beide kon de vierwielaangedreven Quattro echt bedreigen. Ook de belangrijkste nieuwelingen van 1983, zijnde de Opel Manta 400, Toyota Celica Twin-Cam Turbo en Renault 5 Turbo, beten hun tanden stuk op de offroadkwaliteiten van de Audi’s.

Een tweede 4WD-deelnemer kon natuurlijk niet uitblijven; halverwege het seizoen ‘84 introduceerde Peugeot haar 205 T16. Korte wielbasis, pluimgewicht en de turbomotor centraal achteraan: de Fransen bewezen zich, mede dankzij ex-wereldkampioen Ari Vatanen, supersnel en schreven meteen drie rally’s op hun naam. De inspanning kwam te laat, maar Audi was gewaarschuwd.

Het seizoen ‘85 zou een kanteljaar gaan worden, te meer omdat het aantal pk’s de hoogte bleef in schieten. De reguleringen hielden immers alleen rekening met de cilinderinhoud, niet met het gebruik van turbo’s en (vaak tegelijk) mechanische compressoren. De kaap van de 400 pk was al overschreden, en dat in auto’s van zo’n 900 kg. Een gewicht-vermogenverhouding waar zelfs de Bugatti Veyron niet aan kan tippen…

[Ruud]

Het vervolg:

In 1985 trok Audi, dat de voorbije twee seizoenen de rallysport gedomineerd had, haar conclusies uit de verbluffende prestaties van de Peugeot 205 T16 in de laatste rally’s van het voorgaande jaar. De wielbasis van de Quattro werd serieus ingekort om aan wendbaarheid te winnen en het motorvermogen opgevoerd tot een flink eind boven de 500 pk. De nieuwe S1 kampte echter nog steeds met een weinig ideale gewichtsverdeling, omdat de motor voor de vooras bleef liggen. Audi moest daarom de Peugeots met middenmotor, die in de loop van het jaar ook een upgrade kregen naar Evolution 2, voor zich dulden.

De rest van het veld, vasthoudend aan de achterhaalde tweewielaandrijving, kwam er al helemaal niet aan te pas. Onder hen de 037’s, vroeger nog best of the rest maar nu achter de feiten aan hollend. In de laatste rally van het jaar verving Lancia ze dan ook door de legendarische Delta S4’s, waarin toptalent Henri Toivonen meteen naar de overwinning reed. Andere nieuwkomers in Groep B (mét vierwielaandrijving) waren de snelle Ford RS200, de Rover Metro 6R4 en de zware Citroën BX 4TC. Ze kwamen allen te laat om nog mee te dingen naar de wereldtitel, die naar een oppermachtig Peugeot ging, maar de messen waren gescherpt. Het seizoen ‘86 beloofde het spannendste en vooral snelste rallyseizoen ooit te gaan worden, aangezien de vermogens stilaan richting 600 pk begonnen te klimmen.

Toch betekende het jaar 1985 ook een eerste waarschuwing voor de rallywereld. Lanciarijder Attilio Bettega parkeerde zijn 037 tegen een Corsicaanse boom en verruilde het tijdelijke voor het eeuwige, terwijl zijn copiloot als bij wonder ongedeerd uit het wrak stapte. In Argentinië was het de beurt aan ex-wereldkampioen Ari Vatanen. De Fin raakte bij een snelheid van bijna 200 km/h de controle over zijn Peugeot kwijt en hield aan de resulterende crash zware interne bloedingen over. Ook hij zou om het leven gekomen zijn, ware het niet dat Peugeots volghelikopter hem snel naar het ziekenhuis kon overbrengen. Deze twee zware ongevallen waren nog maar een teken aan de wand voor wat er zich in 1986 zou afspelen…

Bij de start van het rallyseizoen in 1986 had de populariteit van Groep B een nieuw hoogtepunt bereikt. De Peugeot 205 T16, Audi S1 Quattro (met meer dan 600 pk), Lancia Delta S4 en Ford RS200 waren de belangrijkste kanshebbers. Zelfs Ferrari en Porsche werkten hard aan hun eigen wagens voor het rallykampioenschap. De FIA plande ondertussen een nieuwe raceklasse, Groep S, gelimiteerd tot 300 pk maar met slechts 10 vereiste homologatie-exemplaren. Zo ver zou het echter nooit komen, want de rallywereld zou aan den lijve gaan ondervinden dat wie hoog klimt, laag (en hard) kan vallen…

Het seizoen begon nochtans veelbelovend, met winst voor Lancia in Monte Carlo en voor Peugeot in Zweden. Maar tijdens de rally van Portugal, traditioneel een grote publiekstrekker, sloeg het noodlot toe. Thuisrijder Joaquim Santos werd op de top van een heuvel verrast door enkele fans die zich op de rijweg bevonden. In een poging om uit te wijken verloor hij de controle over het stuur en crashte zijn spinnende Ford midden in een grote groep toeschouwers. Drie mensen lieten daarbij het leven en 31 raakten gewond. Geshockeerde piloten van alle teams besloten spontaan de rally stop te zetten. Roverrijder Tony Pond verwoordde in een interview perfect het alom heersende gevoel: “I’ve got my own conscience and I’m not prepared to drive between people at 120 miles per hour. You make a tiny error and you’re killing people. I just can’t see the logic in it.”

Ironisch genoeg was het de supersnelle Lanciapiloot Henri Toivonen die het officiële statement van de terugtrekking voorlas in Portugal. Twee rally’s later, in Corsica, zou hij voor het laatst aan de start verschijnen. Al de hele rally lang was hij ongenaakbaar, tot zijn Delta S4 in de achttiende rit met hoge snelheid uit een haarspeldbocht vloog en een ravijn in stortte. Hij kwam ondersteboven tegen een boom terecht, waarop de brandstoftank explodeerde en een regelrecht inferno ontketende. Toen de hulpdiensten zo’n half uur later arriveerden, vonden ze alleen nog het uitgebrande wrak terug met daarin de verkoolde lichamen van Toivonen en zijn copiloot Sergio Cresto. De rallysport verloor die dag een van zijn grootste iconen en de gevolgen voor de sport waren immens. De FIA besliste meteen dat Groep B verbannen zou worden vanaf het daarop volgende seizoen en ook de plannen voor Groep S werden opgeborgen. Audi trok zich zelfs onmiddellijk terug uit het kampioenschap.

Toch was de controverse nog niet over. Tijdens de San Remo Rally werden de sideskirts op de 205 T16 illegaal bevonden door de Italiaanse officials, waarop Peugeot gediskwalificeerd werd. De Fransen tekenden beroep aan bij de FIA, redenerend dat de Italianen Lancia onrechtmatig trachtten te bevoordelen. De Peugeot werd in dezelfde setup wel goedgekeurd in de RAC Rally van Groot-Brittannië en behaalde daar de overwinning. Peugeot had de constructeurstitel binnen maar winst in de laatste rally van het jaar in de VS leverde Lancia’s Markku Alén de rijderstitel op. Twee weken later keurde de FIA echter het beroep van Peugeot in de San Remo-zaak goed en de resultaten van de Italiaanse rally werden geschrapt. Zo werd Juha Kankkunen alsnog de laatste Groep B-wereldkampioen en haalde Peugeot opnieuw de dubbel binnen. Maar wat na Groep B?

c/p gedaan van carmeleon.be

[Parohl]

Goede teksten die je gevonden hebt, Ruud!
Ik kan het me allemaal nog goed herinneren, het ging te snel, veel te snel.
Technisch gezien prachtige tijd, maar niet meer te doen op de grens, zelfs niet voor de toprijders.

En het was helemaal niet leuk voor de amateurs, kansloos was je.

[PACO]

Een echte held, Toivonen.
In een tijd toen de mannen nog ballen hadden (en rally-auto's RWD).

Ik vond zijn races in de Lotus Sunbeam het spectaculairst: één grote drift masterclass.
http://nl.youtube.com/watch?v=8llqbAhLSGA

Er is één actie met de Sunbeam die ik even niet kan vinden (was ooit op Youtube) maar wel op DVD heb. Hier gaat hij compleet dwars van begin tot einde een brug over. Misschien wel de mooiste autosportactie ooit.

[w220l]

http://nl.youtube.com/watch?v=Kgb8yp0eywM

.....

[RH]

Tja. Ik herrinner me 't als de dag van gisteren. Ik hoorde het op een 'vrijdagavond' op 't journaal(was 2 mei 1986 een vrijdag?)

Anyway GROUP B was de bom, niks mooier dan dat etc etc. Heb het gelukkig mee mogen maken als puber:)

Het 'te hard gaan', is het niet zo dat de huidige WRC 300(+/-)pk auto's met de huidige stand der techniek minstens zo snel dezelfde rallystage zouden afleggen als de Gr B 22jaar terug? Wie heeft daar een antwoord op/beleving bij?

EDIT:Google zegt inderdaad dat 2 mei 1986 een vrijdag was....

[Ton van S]

Het 'te hard gaan', is het niet zo dat de huidige WRC 300(+/-)pk auto's met de huidige stand der techniek minstens zo snel dezelfde rallystage zouden afleggen als de Gr B 22jaar terug? Wie heeft daar een antwoord op/beleving bij?

Probleem wat ik bij de huidige WRC's zie is dat ze toegankelijker (lees: makkelijker te verkrijgen) zijn dan de oude Grp B's. De Grp B auto's werden indertijd bestuurd door piloten die het voor hun werk deden. WRC's kunnen echter ook door vermogende mensen met minder talent aangeschaft worden. Dit is in mijn ogen nog veel gevaarlijker. (en is onlangs nog dicht bij huis bewezen.............)

[Ruud]

Het 'te hard gaan', is het niet zo dat de huidige WRC 300(+/-)pk auto's met de huidige stand der techniek minstens zo snel dezelfde rallystage zouden afleggen als de Gr B 22jaar terug? Wie heeft daar een antwoord op/beleving bij?

Dat vraag ik me ook af inderdaad.

Wellicht (ik heb er geen verstand van) is het grensgebied van zo'n huidige WRC minder smal dan vroeger bij group B, als gevolg van de huidige stand der techniek.