Sterke autosportverhalen

[Ton van S]

In een nog niet zo ver verleden hadden we een draadje dat allerlei anecdotes bevatte uit de roemruchte rallytijden van een aantal Gummers. Zowel van oud deelnemers als van eromheen bungelende figuren zoals ondergetekende.

Daarom dit draadje maar weer eens opstarten

[Ton van S]

Vanaf 1976 heb ik op verschillende manieren mij bezig gehouden met de rallysport, waarvan 1979 toch wel het seizoen is dat de meeste indruk heeft achtergelaten. In 1977 werd ik ingelijfd in het serviceteam van Gert-Jan Vermeulen en Fred Bruitsman. Zij reden in 1977 met een Simca 1100 special (1300cc) in groep 1 en het jaar daarop met een Simca 1100 in groep 2. Maar toen............, 1979. Deze auto, een Reliant Kitten





Al aan het eind van het seizoen 1978 werd de Kitten in de handen van Dick Waaijenberg getest tijdens de SLS rally. Het had een 850cc motortje, dat er standaard 40 pk uitperste. Met de nodige tovenarij was die ongeveer twee keer zo krachtig geworden. Ook het toerental was niet standaard meer. 5.500 toeren werd al gauw een 8.500 toeren. Omdat er nog nooit, waar dan ook in de wereld, echt competitie was bedreven, waren er ook geen "snelle" delen te koop. Dat moest dan maar zelf gefabriekt worden. Het enkele carburateurtje moest plaats maken voor 2 dubbele Webers. Alleen om dat te monteren........ Een passend inlaatspruitstuk? Nee, dat was niet te koop. Dan maar zelf maken, niet? Met behulp van een oud spruitstuk en een pot Devcon F werd dit opgelost. De ontwikkeling was gedurende het gehele seizoen. Zowel op de thuisbasis als tijdens rally’s werd er wat af geëxperimenteert. Uiteindelijk kostte het drie motoren voordat er een betrouwbaar exemplaar was. Om de temperatuurhuishouding een beetje in de hand te houden was er achter de bestuurdersstoel nog een extra radiateur geplaatst, zodat de inhoud van het koelsysteem nog wat groter werd. Deze plaats was gekozen omdat er onder de kap geen ruimte meer was voor een grotere radiateur dan de standaard.

De achteras was een ander verhaal. Een sperdiff was natuurlijk nooit van zijn leven in de handel. Dus ook dat maar zelf maken. Met gebruikmaking van delen van de achteras van deze Reliant Kitten, maar ook die van de oude 3wieler, de Regal, en een Opel Kadett werd er in eigen beheer een geschikte as gebouwd, met een goeie overbrenging en een sper.

Doordat het autootje licht was kon er verschrikkelijk laat mee geremd worden. De mannen kwamen dan ook vaak met een hoop lol de serviceplaats op rijden. Op een gegeven moment was het zelf zo zot dat de rijder pas ging remmen als het publiek (dat toen nog in uitremzones e.d mocht staan)aan het vluchten sloeg. Waar we ook kwamen, het was altijd dikke pret, en vooral ongeloof bij de mensen die de Kitten voor het eerst zagen. Totdat ze hem op de proeven hadden gezien. Klasseoverwinningen waren dan ook heel gewoon. Mini Coopertjes in groep 2? Daar werden gewoon rondjes om heen gereden.

De techniek liet ons wel een paar keer in de steek, maar dat heeft nog niet eens zoveel tot opgave geleid. Tijdens de Limburgiarally (de Belgische)in 1979, dreigde aan het eind van de 2 dagen de achteras het te begeven. Die maakte zo veel kabaal, kraken en kreunen, dat er gevreesd werd dat de finish niet gehaald zou worden. Tot dat bij de start van de laatste proef Ron Tuyl en Christ van Waardenburg met hun Escort voor Gert-Jan en zijn in 1979 nieuw ingestapte navigator Rob stonden. Ron en Christ begrepen dat het wel eens tot uitvallen kon leiden bij G-J en Rob en boden accuut aan om achter hen te starten. Als het dan mis zou gaan, dan zouden Ron en Christ de Kitten opduwen, zodat in ieder geval gefinished kon worden. Dit was uiteindelijk niet nodig.

Hier nog wat foto’s, ondermeer een foto tijdens die Limburgia op de klassementsproef die op het rallycrosscircuit van Opgrimbie werd verreden.



Dit is mijn favoriete foto, tijdens de BAC rally op de klassementsproef “het Vaartcircuit” in Dongen.

[Hansv]

Ha, die Ton;

Less is more: grandioos verhaal!

[Sander]

Wat vonden ze er bij Reliant zelf van?

[Hansv]

Ha, die V164;

Die zitten nog steeds in de ontkenningsfase....

[Sander]

Is dat zo, dan duurt dat nog wel even

http://www.youtube.com/watch?v=np_aAA7VyLg

[Hansv]

Ha, die V164;

OMG! The interweb never ceases to amaze....

[Jeroen]

Wat een leuk verhaal Ton. En wat een apart ontwerp. Toen al achterhaald volgens mij, zo klein, en toch nog met RWD.

[Harry]

Cool man!

[Dennis Cavallino]

Whobbly whobbly all the way zo te zien, maar wel relatief snel dus? Gaaf experiment Ton, heb je er zelf ook eens in mogen rijden eigenlijk, als dank ofzo?

[Ton van S]

Whobbly whobbly all the way zo te zien, maar wel relatief snel dus? Gaaf experiment Ton, heb je er zelf ook eens in mogen rijden eigenlijk, als dank ofzo?

Niet als dank, maar gewoonweg omdat ik zelf ook aan het ding heb gewerkt.

De mensen die de 1e TT hebben meegedaan kennen de rijder/tuner ook. Gert-Jan was met de Westfield, deze

[Ton van S]

Whobbly whobbly all the way zo te zien, maar wel relatief snel dus? Gaaf experiment Ton, heb je er zelf ook eens in mogen rijden eigenlijk, als dank ofzo?

Niks whobbly. Snaarstrak. Moest ook wel, want de klok van de achteras hing nogal laag, dus doorveren was niet zo fijn. Onderstel is een one-off van de competitieafdeling van Koni. ben nog een dagje meegeweest naar Oud-beijerland. Erg interessant om te zien hoe men dat toen deed.

[Dennis Cavallino]

Die laatste foto... dat is whobbly!

[Harry]

Niet als dank, maar gewoonweg omdat ik zelf ook aan het ding heb gewerkt.

De mensen die de 1e TT hebben meegedaan kennen de rijder/tuner ook. Gert-Jan was met de Westfield, deze

Pinkt traantje weg bij het zien van Esther in onze Juul...
Op die dag gewoon 450km gereden in die auto en geen enkel probleem!!

[Ton van S]

Wat vonden ze er bij Reliant zelf van?

De auto was eigendom van en ter beschikking gesteld door de importeur, Dick Waaijenberg.