Tweet
Donkervoort, de autofabrikant waar elke Nederlandse autoliefhebber trots op zou moeten zijn. Want al meer dan 25 jaar maakt Donkervoort (o.l.v. Joop Donkervoort uiteraard) compromisloze supersportwagens voor de liefhebbers van puur rijplezier. En dat gebeurt allemaal in ons eigen kleine landje!
Sinds de start van het merk zijn er inmiddels 1000 Donkervoorts uit de fabriek gereden. Het begon in het ouderlijk huis van Joop in Tienhoven waar de eerste auto’s werden gebouwd en ging toen verder via de eerste echte fabriek in Loosdrecht naar het huidige, zeer moderne complex van Donkervoort in Lelystad.
Sinds 1996 is Donkervoort overgestapt van o.a. Ford naar Audi motoren.
Dat is een flinke stap voorwaarts, want deze standaard turbo-motoren zijn betrouwbaar, compact en hebben veel vermogen.
Donkervoort levert de D8 in verschillende uitvoeren met tussen de 150 en 270pk. De 270pk uitvoering is een speciale versie (D8 270RS) en is gelimiteerd op 25 stuks wereldwijd. Alle 25 zijn inmiddels verkocht. Dit komt natuurlijk mede doordat Donkervoort met zo’n auto het ronderecord voor productieauto’s op de Nurburgring (Nordschleife) heeft verbeterd!
Na een kop koffie en een kort gesprek met de aardige en bescheiden Joop Donkervoort, gingen we (Andre, een goede vriend van me had de proefrit geregeld) naar de fabriek want daar stond 'onze' Donkervoort voor ons klaar.
Wij stapten eigenlijk net uit onze verwarmde en comfortabel geveerde BMW en Alfa en Joop had de D8 al netjes klaar gezet voor ons, ZONDER DAK! :-)
Het was amper 1 graad boven nul, maar volgens Joop kon het best met de verwarming aan. We twijfelen allebei even maar oké dan, daar gaan we! :-)
We klimmen tegelijkertijd in de Donkervoort om te merken dat dat niet handig is. Ik wacht dus even tot Andre goed zit en klim er daarna ook in. Dat erin klimmen valt nog mee trouwens, maar aan de rechterkant heb je ook geen stuur natuurlijk, dus dat is makkelijker.
Het starten van de Donkervoort in de loods klinkt trouwens 10 keer beter dan ik had verwacht! Het blijft een Audi-motor natuurlijk, maar de uitlaat heeft niks met Audi te maken volgens mij, want dat ding brult geweldig!!!
Als je dan zit, maak je de 'deur' vast met drukknopen. De mooie stoelen zitten erg goed vind ik (voor sommigen misschien wel iets aan de smalle kant) en de beenruimte is ruim voldoende. Het enige wat direct opvalt is dat je geen ruimte hebt om anders te gaan zitten. Je voeten steunen tegen het schutbord en verder is er weinig ruimte naar links of rechts. Het grote voordeel daarvan is dat je bij hard rijden en snelle bochten ook geen kant op kunt.
We rijden het industrieterrein af en rijden de auto warm op de polderwegen van Flevoland. We hebben geen idee waar we naartoe moeten, maar het gaat ook om het sturen natuurlijk. Via het niet zo spectaculaire Zeewolde (en dan zeg ik het nog netjes :-) rijden we door richting Harderwijk. Met de verwarming aan valt de kou inderdaad mee, maar toch voel je de koude wind via de voorruit over je voorhoofd en je oren blazen.
Vooral bij hogere snelheden is dat niet meer aangenaam!
Als bijrijder valt de extreme acceleratie erg op, vooral omdat je niet weet wanneer iemand op het paspedaal trapt om even 3 auto’s tegelijk in te halen. Hoe hard dat dan ineens gaat is echt verrassend.
De motor pakt bij praktisch elk toerental hard op. Dat komt door het relatief hoge koppel van 320NM en het belachelijk lage gewicht van 630 kilo!
Met 210pk op 630 kilo heeft hij een kg/pk verhouding van precies 3kg per pk!!
Even kijken wat de 'concurrentie' (qua prijs en/of type auto) moet meeslepen?
- Lotus Elise 111R : 192pk en 860kg = 4,48 kg/pk
- Wiesman Roadster MF3 : 343pk en 1180kg = 3,44 kg/pk
- Corvette C06 : 404pk en 1483kg = 3,67 kg/pk
- Caterham CSR R500 : 260pk en 600kg (??) = 2,3 kg/pk
- Noble M12 GT/O 3R : 352pk en 1025kg = 2,91 kg/pk
- TVR Tuscan S : 396pk en 1150kg = 2,90 kg/pk
Echte concurrenten (qua specs en type auto) zijn dus de snelle Caterhams en de Noble. De Caterham is +/- 25K euro’s goedkoper dan de Donkervoort en de Noble is 15K duurder. De Corvette is qua type auto compleet onvergelijkbaar met de Donkervoort, maar is wel iets goedkoper en gaat bijna net zo hard.
Voor de meeste Donkervoort-klanten is er echter geen concurrentie want ze willen vaak al jarenlang een echte Donkervoort hebben en geen Engelse Caterham oid.
Ik kan me daar (zeker als Nederlander) wel iets bij voorstellen. Het merk doet mij ook veel meer dan b.v. een Caterham. Dat de Donkervoort dan iets duurder is, is niet zo heel erg, want je krijgt er ook iets voor terug. Degelijke techniek, een rijmachine pur sang en een goede uitstraling van vakmanschap.
Kortom : met een Donkervoort sleutelhanger loop je niet voor lul. Met de Audi-sleutel die eraan hangt misschien weer wel. ;-)
We gaan tanken.
De tank begint namelijk sneller dan ik had verwacht leeg te raken. Dat ligt niet aan het verbruik, maar aan de kleine tank. We gooien hem vol (+/- 20liter) en dan is het mijn beurt om in de goede stoel van de D8 te gaan zitten.
Tijdens het tanken, praten we nog even met een monteur die verderop met iets veel gavers (volgens hem dan) bezig is, namelijk een Ford Sierra Cosworth. Wij leggen hem even voorzichtig uit dat deze kart stiekem wel sneller is dan de Cossie.
Enigszins verbaasd loopt hij weer naar de werkplaats.
We klimmen weer in de auto (even opletten dat je beide benen in de auto hebt voor je jezelf in de stoel laat zakken) en ik start de motor. Even wat extra gas natuurlijk, want wat brult dat gaaf onder de overkapping van het pompstation!!
Ik trap de zware koppeling in en we gaan. De bak is extreem kort, maar schakelt feilloos. In de voetenruimte is alleen plaats voor 3 pedalen, dus na het schakelen zweeft je voet boven het koppelingspedaal. Bij het wegrijden en nu ik dit schrijf lijkt dat lastig of vermoeiend, maar ik heb er helemaal geen last van gehad verder.
Het sturen is onbekrachtigd en gaat zwaar bij hele lage snelheden, maar voelt perfect aan tijdens het rijden. Na het pompstation is een rotonde en daarna kan ik even serieus gas geven want we draaien dan direct een 80 km/u weg op.
De rotonde neem ik nog rustig, maar zodra de weg recht is, geef ik plankgas in zijn 2 en na een klein beetje wielspin, gaat de D8 richting de horizon! De motor draait al dik 6000 toeren en er moet geschakeld worden. Snel in zijn 3 en weer volgas door. De kont lijkt nog even een klein zwiepertje te maken, maar daarna gaan we vrolijk verder met accelereren.
Man, wat gaaaaaaaff!!!!!!
We rijden door richting Harderwijk en ik besluit (na een sprintje naar 150km/u) wat rustiger door te rijden met zo’n 120/130 km/u. Dat is al best hard in zo’n auto (met het dak open) en bij die snelheid was de verhouding koude rijwind/verwarming nog goed te doen. :-) Op deze hobbelige weg moet je het stuur goed vasthouden, want de Donkervoort wil soms zijn eigen weg gaan. Hobbels en richels in de weg neemt de auto wel zonder problemen, zolang je er maar bij bent.
Tussendoor komen we gelukkig nog een aantal stoplichten tegen en ook wat langzamer verkeer zodat we nog meerdere keren kunnen genieten van de tussensprintjes (inhalen is een makkie met zo’n motor op 4 wielen) en het plankgas wegrijden vanuit stilstand. Dat laatste is nog best lastig omdat de auto veel vermogen heeft en erg licht is op de kont.
Als je teveel gas geeft, kom je dus niet weg en rook je de Toyo Proxes banden (standaard op elke Donkervoort) op, terwijl die Polo 1.4 bij je wegrijdt.
Het is dus zaak om goed op te letten en iets gas te lossen zodra de wielen even spinnen. Dan zorgen dat je weer grip hebt en dan langzaam meer gas erop. Dit moet allemaal in enkele seconden gebeuren natuurlijk, maar als alles goed gaat, zit je binnen 4 seconden op de 100 km/u!
Wat naast het vermogen en de acceleratie opvalt is het stuurgedrag en de vering. Nou kan ik me herinneren dat een Lotus Elise al strak stuurt en weinig overhelt, maar dit is echt de overtreffende trap hoor! Bijna ongelooflijk hoe snel en direct zo’n auto van richting verandert. Echt spectaculair.
Inmiddels zijn we in Harderwijk aangekomen (via een ruime omweg). We rijden langzaam door het (best wel leuke) centrum van het dorp omdat we ergens koffie willen drinken. We willen even opwarmen en tegelijkertijd kan het adrenalinepeil dan weer wat zakken.
Wat me heel erg opvalt is dat veel mensen kijken en positief reageren op de ‘Donky’. We rijden redelijk netjes (veel drempels, dus oppassen), maar met het uitlaatgeluid en de turbogeluidjes is het toch wel een ietwat brutale auto. Toch worden we meestal met een glimlach bekeken en sommige mensen zwaaien zelfs. Even verderop parkeren we bij een restaurant voor de deur zodat we de auto nog kunnen zien. Dat is erg leuk, want er komen toch wel aardig wat mensen langs lopen die de auto van top tot teen onderzoeken.
Na de koffie maken we wat foto’s en gaan we verder via Ermelo en dan weer terug naar Lelystad. We durven de bochten nu ook wat harder te nemen en dan merk je dat de grens behoorlijk ver ligt. Als je echter teveel of te vroeg gas geeft, merk je dat de kont een klein beetje gaat glijden, maar als je dan gewoon het gas er een beetje ophoudt en doorgaat alsof er niets aan de hand is, gaat de auto gewoon verder. Het lijkt dus linker dan het in werkelijkheid is. Dat geldt ook voor de wielspin bij rechtdoor accelereren. In de eerste 2 versnellingen heb je op droog soms wielspin, op nat wegdek is het nog veel erger, want dan moet je in de 4e versnelling zelfs nog oppassen.
In een natte 2e versnellingsbocht even vol op het gas gaan betekent natuurlijk direct een uitbrekende achterkant, maar als je het langzaam opbouwt, voel je die grens goed aankomen en is het, mede door het lage gewicht achterin, goed te corrigeren.
Te hard blijft echter te hard en je moet dus veel oefenen wil je alles uit een Donkervoort kunnen halen.
De teller van de D8 gaat tot 300 km/u en officieel moet deze cabrio 235 km/u lopen. Op de terugweg naar Lelystad zit ik weer op de bijrijderstoel en zie ik de teller snel oplopen. Blijkbaar gaan we kijken hoe hard de D8 kan. :-)
Gelukkig rijden we inmiddels op een kaarsrechte snelweg met geen enkele auto in beeld. André geeft nu plankgas en met amper 1 graad boven nul is dat echt serieus hard!!
Na een paar uur genieten, brengen we de auto weer veilig terug naar de fabriek. We krijgen nog een kop koffie en praten nog even gezellig na met Joop Donkervoort.
Toch wel bijzonder, want hoe vaak ontmoet je een autofabrikant. Iemand die 1000 auto’s heeft rondrijden met zijn eigen naam erop. Het is voor mij in elk geval de eerste keer en het is duidelijk dat Joop 100% gepassioneerd is en alles doet voor zijn auto’s.
In dit bedrijf regeert het hart en niet het verstand en dat maakt Donkervoort tot een heel speciaal merk.
Voldaan stap ik weer in mijn Alfa en krijg het idee dat ik per ongeluk in een 147 XXL MPV gestapt ben. De pedalen hebben lange slagen, de auto helt al over als ik instap en ik kom amper voorruit, zelfs bij volgas blijft het een traag hok. :-)
Het verschil is net zo groot als dat je na een lange avond karten weer in je eigen auto stapt.
Plus :
- Supersnel!!
- Raceauto voor de straat (qua sturen etc)
- 200% fun!!!
- Onderhoud is niet te duur i.v.m. standaard onderdelen. Tevens zit er gewoon helemaal niks op wat stuk kan
- Positieve reacties van andere mensen
Min :
- Een motorfiets is comfortabeler
- Prijs
Specificaties :
Merk/type : Donkervoort D8-210
Vermogen : 210pk
Koppel : 320nm
0-100 in 4,0 sec
Topsnelheid : 235 km/u
Prijs : 100.494 Euro
Gewicht : 630kg (leeg)
Sinds de start van het merk zijn er inmiddels 1000 Donkervoorts uit de fabriek gereden. Het begon in het ouderlijk huis van Joop in Tienhoven waar de eerste auto’s werden gebouwd en ging toen verder via de eerste echte fabriek in Loosdrecht naar het huidige, zeer moderne complex van Donkervoort in Lelystad.
Sinds 1996 is Donkervoort overgestapt van o.a. Ford naar Audi motoren.
Dat is een flinke stap voorwaarts, want deze standaard turbo-motoren zijn betrouwbaar, compact en hebben veel vermogen.
Donkervoort levert de D8 in verschillende uitvoeren met tussen de 150 en 270pk. De 270pk uitvoering is een speciale versie (D8 270RS) en is gelimiteerd op 25 stuks wereldwijd. Alle 25 zijn inmiddels verkocht. Dit komt natuurlijk mede doordat Donkervoort met zo’n auto het ronderecord voor productieauto’s op de Nurburgring (Nordschleife) heeft verbeterd!
Na een kop koffie en een kort gesprek met de aardige en bescheiden Joop Donkervoort, gingen we (Andre, een goede vriend van me had de proefrit geregeld) naar de fabriek want daar stond 'onze' Donkervoort voor ons klaar.
Wij stapten eigenlijk net uit onze verwarmde en comfortabel geveerde BMW en Alfa en Joop had de D8 al netjes klaar gezet voor ons, ZONDER DAK! :-)
Het was amper 1 graad boven nul, maar volgens Joop kon het best met de verwarming aan. We twijfelen allebei even maar oké dan, daar gaan we! :-)
We klimmen tegelijkertijd in de Donkervoort om te merken dat dat niet handig is. Ik wacht dus even tot Andre goed zit en klim er daarna ook in. Dat erin klimmen valt nog mee trouwens, maar aan de rechterkant heb je ook geen stuur natuurlijk, dus dat is makkelijker.
Het starten van de Donkervoort in de loods klinkt trouwens 10 keer beter dan ik had verwacht! Het blijft een Audi-motor natuurlijk, maar de uitlaat heeft niks met Audi te maken volgens mij, want dat ding brult geweldig!!!
Als je dan zit, maak je de 'deur' vast met drukknopen. De mooie stoelen zitten erg goed vind ik (voor sommigen misschien wel iets aan de smalle kant) en de beenruimte is ruim voldoende. Het enige wat direct opvalt is dat je geen ruimte hebt om anders te gaan zitten. Je voeten steunen tegen het schutbord en verder is er weinig ruimte naar links of rechts. Het grote voordeel daarvan is dat je bij hard rijden en snelle bochten ook geen kant op kunt.
We rijden het industrieterrein af en rijden de auto warm op de polderwegen van Flevoland. We hebben geen idee waar we naartoe moeten, maar het gaat ook om het sturen natuurlijk. Via het niet zo spectaculaire Zeewolde (en dan zeg ik het nog netjes :-) rijden we door richting Harderwijk. Met de verwarming aan valt de kou inderdaad mee, maar toch voel je de koude wind via de voorruit over je voorhoofd en je oren blazen.
Vooral bij hogere snelheden is dat niet meer aangenaam!
Als bijrijder valt de extreme acceleratie erg op, vooral omdat je niet weet wanneer iemand op het paspedaal trapt om even 3 auto’s tegelijk in te halen. Hoe hard dat dan ineens gaat is echt verrassend.
De motor pakt bij praktisch elk toerental hard op. Dat komt door het relatief hoge koppel van 320NM en het belachelijk lage gewicht van 630 kilo!
Met 210pk op 630 kilo heeft hij een kg/pk verhouding van precies 3kg per pk!!
Even kijken wat de 'concurrentie' (qua prijs en/of type auto) moet meeslepen?
- Lotus Elise 111R : 192pk en 860kg = 4,48 kg/pk
- Wiesman Roadster MF3 : 343pk en 1180kg = 3,44 kg/pk
- Corvette C06 : 404pk en 1483kg = 3,67 kg/pk
- Caterham CSR R500 : 260pk en 600kg (??) = 2,3 kg/pk
- Noble M12 GT/O 3R : 352pk en 1025kg = 2,91 kg/pk
- TVR Tuscan S : 396pk en 1150kg = 2,90 kg/pk
Echte concurrenten (qua specs en type auto) zijn dus de snelle Caterhams en de Noble. De Caterham is +/- 25K euro’s goedkoper dan de Donkervoort en de Noble is 15K duurder. De Corvette is qua type auto compleet onvergelijkbaar met de Donkervoort, maar is wel iets goedkoper en gaat bijna net zo hard.
Voor de meeste Donkervoort-klanten is er echter geen concurrentie want ze willen vaak al jarenlang een echte Donkervoort hebben en geen Engelse Caterham oid.
Ik kan me daar (zeker als Nederlander) wel iets bij voorstellen. Het merk doet mij ook veel meer dan b.v. een Caterham. Dat de Donkervoort dan iets duurder is, is niet zo heel erg, want je krijgt er ook iets voor terug. Degelijke techniek, een rijmachine pur sang en een goede uitstraling van vakmanschap.
Kortom : met een Donkervoort sleutelhanger loop je niet voor lul. Met de Audi-sleutel die eraan hangt misschien weer wel. ;-)
We gaan tanken.
De tank begint namelijk sneller dan ik had verwacht leeg te raken. Dat ligt niet aan het verbruik, maar aan de kleine tank. We gooien hem vol (+/- 20liter) en dan is het mijn beurt om in de goede stoel van de D8 te gaan zitten.
Tijdens het tanken, praten we nog even met een monteur die verderop met iets veel gavers (volgens hem dan) bezig is, namelijk een Ford Sierra Cosworth. Wij leggen hem even voorzichtig uit dat deze kart stiekem wel sneller is dan de Cossie.
Enigszins verbaasd loopt hij weer naar de werkplaats.
We klimmen weer in de auto (even opletten dat je beide benen in de auto hebt voor je jezelf in de stoel laat zakken) en ik start de motor. Even wat extra gas natuurlijk, want wat brult dat gaaf onder de overkapping van het pompstation!!
Ik trap de zware koppeling in en we gaan. De bak is extreem kort, maar schakelt feilloos. In de voetenruimte is alleen plaats voor 3 pedalen, dus na het schakelen zweeft je voet boven het koppelingspedaal. Bij het wegrijden en nu ik dit schrijf lijkt dat lastig of vermoeiend, maar ik heb er helemaal geen last van gehad verder.
Het sturen is onbekrachtigd en gaat zwaar bij hele lage snelheden, maar voelt perfect aan tijdens het rijden. Na het pompstation is een rotonde en daarna kan ik even serieus gas geven want we draaien dan direct een 80 km/u weg op.
De rotonde neem ik nog rustig, maar zodra de weg recht is, geef ik plankgas in zijn 2 en na een klein beetje wielspin, gaat de D8 richting de horizon! De motor draait al dik 6000 toeren en er moet geschakeld worden. Snel in zijn 3 en weer volgas door. De kont lijkt nog even een klein zwiepertje te maken, maar daarna gaan we vrolijk verder met accelereren.
Man, wat gaaaaaaaff!!!!!!
We rijden door richting Harderwijk en ik besluit (na een sprintje naar 150km/u) wat rustiger door te rijden met zo’n 120/130 km/u. Dat is al best hard in zo’n auto (met het dak open) en bij die snelheid was de verhouding koude rijwind/verwarming nog goed te doen. :-) Op deze hobbelige weg moet je het stuur goed vasthouden, want de Donkervoort wil soms zijn eigen weg gaan. Hobbels en richels in de weg neemt de auto wel zonder problemen, zolang je er maar bij bent.
Tussendoor komen we gelukkig nog een aantal stoplichten tegen en ook wat langzamer verkeer zodat we nog meerdere keren kunnen genieten van de tussensprintjes (inhalen is een makkie met zo’n motor op 4 wielen) en het plankgas wegrijden vanuit stilstand. Dat laatste is nog best lastig omdat de auto veel vermogen heeft en erg licht is op de kont.
Als je teveel gas geeft, kom je dus niet weg en rook je de Toyo Proxes banden (standaard op elke Donkervoort) op, terwijl die Polo 1.4 bij je wegrijdt.
Het is dus zaak om goed op te letten en iets gas te lossen zodra de wielen even spinnen. Dan zorgen dat je weer grip hebt en dan langzaam meer gas erop. Dit moet allemaal in enkele seconden gebeuren natuurlijk, maar als alles goed gaat, zit je binnen 4 seconden op de 100 km/u!
Wat naast het vermogen en de acceleratie opvalt is het stuurgedrag en de vering. Nou kan ik me herinneren dat een Lotus Elise al strak stuurt en weinig overhelt, maar dit is echt de overtreffende trap hoor! Bijna ongelooflijk hoe snel en direct zo’n auto van richting verandert. Echt spectaculair.
Inmiddels zijn we in Harderwijk aangekomen (via een ruime omweg). We rijden langzaam door het (best wel leuke) centrum van het dorp omdat we ergens koffie willen drinken. We willen even opwarmen en tegelijkertijd kan het adrenalinepeil dan weer wat zakken.
Wat me heel erg opvalt is dat veel mensen kijken en positief reageren op de ‘Donky’. We rijden redelijk netjes (veel drempels, dus oppassen), maar met het uitlaatgeluid en de turbogeluidjes is het toch wel een ietwat brutale auto. Toch worden we meestal met een glimlach bekeken en sommige mensen zwaaien zelfs. Even verderop parkeren we bij een restaurant voor de deur zodat we de auto nog kunnen zien. Dat is erg leuk, want er komen toch wel aardig wat mensen langs lopen die de auto van top tot teen onderzoeken.
Na de koffie maken we wat foto’s en gaan we verder via Ermelo en dan weer terug naar Lelystad. We durven de bochten nu ook wat harder te nemen en dan merk je dat de grens behoorlijk ver ligt. Als je echter teveel of te vroeg gas geeft, merk je dat de kont een klein beetje gaat glijden, maar als je dan gewoon het gas er een beetje ophoudt en doorgaat alsof er niets aan de hand is, gaat de auto gewoon verder. Het lijkt dus linker dan het in werkelijkheid is. Dat geldt ook voor de wielspin bij rechtdoor accelereren. In de eerste 2 versnellingen heb je op droog soms wielspin, op nat wegdek is het nog veel erger, want dan moet je in de 4e versnelling zelfs nog oppassen.
In een natte 2e versnellingsbocht even vol op het gas gaan betekent natuurlijk direct een uitbrekende achterkant, maar als je het langzaam opbouwt, voel je die grens goed aankomen en is het, mede door het lage gewicht achterin, goed te corrigeren.
Te hard blijft echter te hard en je moet dus veel oefenen wil je alles uit een Donkervoort kunnen halen.
De teller van de D8 gaat tot 300 km/u en officieel moet deze cabrio 235 km/u lopen. Op de terugweg naar Lelystad zit ik weer op de bijrijderstoel en zie ik de teller snel oplopen. Blijkbaar gaan we kijken hoe hard de D8 kan. :-)
Gelukkig rijden we inmiddels op een kaarsrechte snelweg met geen enkele auto in beeld. André geeft nu plankgas en met amper 1 graad boven nul is dat echt serieus hard!!
Na een paar uur genieten, brengen we de auto weer veilig terug naar de fabriek. We krijgen nog een kop koffie en praten nog even gezellig na met Joop Donkervoort.
Toch wel bijzonder, want hoe vaak ontmoet je een autofabrikant. Iemand die 1000 auto’s heeft rondrijden met zijn eigen naam erop. Het is voor mij in elk geval de eerste keer en het is duidelijk dat Joop 100% gepassioneerd is en alles doet voor zijn auto’s.
In dit bedrijf regeert het hart en niet het verstand en dat maakt Donkervoort tot een heel speciaal merk.
Voldaan stap ik weer in mijn Alfa en krijg het idee dat ik per ongeluk in een 147 XXL MPV gestapt ben. De pedalen hebben lange slagen, de auto helt al over als ik instap en ik kom amper voorruit, zelfs bij volgas blijft het een traag hok. :-)
Het verschil is net zo groot als dat je na een lange avond karten weer in je eigen auto stapt.
Plus :
- Supersnel!!
- Raceauto voor de straat (qua sturen etc)
- 200% fun!!!
- Onderhoud is niet te duur i.v.m. standaard onderdelen. Tevens zit er gewoon helemaal niks op wat stuk kan
- Positieve reacties van andere mensen
Min :
- Een motorfiets is comfortabeler
- Prijs
Specificaties :
Merk/type : Donkervoort D8-210
Vermogen : 210pk
Koppel : 320nm
0-100 in 4,0 sec
Topsnelheid : 235 km/u
Prijs : 100.494 Euro
Gewicht : 630kg (leeg)
Comment