Tweet
De Opel Meriva
Gisteren een stuk gereden in de Meriva van mijn schoonouders. Hoe zal ik het zeggen. Als je aan de ene kant van de schaal een ritje in een Ferrari of een 911 Turbo hebt, dan heb je aan de andere kant van de schaal... níet de Meriva.
Of laat ik het anders zeggen. Als je aan de ene kant van de schaal een fantastisch mooie zomerdag hebt, stralend blauwe hemel, mooi wit strand en aan de andere kant een bijtend koude, winderige sneeuwstorm, dan is de Meriva... geen van beide. De Meriva is het automobiele equivalent van dichte mist.
Hoe rijdt het?
Een ritje in de Meriva is namelijk het automobiele middenpunt. De auto rijdt niet slecht, maar ook totaal niet goed. Stuurt wazig, remt bijterig, met een motor waarbij de mate waarin je het gaspedaal intrapt weinig te maken heeft met de mate van versnelling. Je zit rechtop, als in een busje en de versnellingspook staat ergens diep op de bodem. Je moet nog net niet bukken om te schakelen, maar je hand moet wel heel ver naar beneden. De stoelen zijn Opel-hard. Niet oncomfortabel, wel goed gevormd.
De Meriva gaat de bocht om. Punt. Op de een of andere manier. Je draait een beetje aan het stuur, meer dan je zou verwachten, de auto draait, je draait nog wat meer omdat je te weinig draaide, de auto draait. Zo doende komt men de bocht om. Stuurgevoel? Neuh.
Auto is niet oncomfortabel geveerd, wiebelt minder dan je verwacht, maar is wel gevoelig voor zijwind.
Zijn er ook positieve punten?
Tja, de instap is 'lekker hoog', favoriet bij pensionado's en zwangere vrouwen. Voor mij hoeft dat niet zo, al zie ik wel het voordeel bij het in een kinderzitje wrikken van de kleine. In de V50 moet je daarvoor naar voren buigen en de kleine, al bukkend, omhoog en naar boven in het stoeltje zetten en dan, nog steeds gebukt, vastzetten in het stoeltje. In de Meriva zal dat wat simpeler zijn en kan je makkelijker rechtop staan terwijl je je kind monteert.
Voor de rest. De auto heeft stoelverwarming, lekker.
Het is een auto waarmee je niet snel te hard rijdt. Zo rond de 100km/u maakt de motor iets van 3000 toeren en valt het wel mee met de brommerigheid. Bij 120 wordt de motor rumoerig en brommerig, dus vanzelf laat je de snelheid weer zakken.
Onthaasten, maar dan niet op de luxe manier.
Conclusie
De Meriva is geen slechte auto, biedt een redelijke mate van comfort, het rijdt, is redelijk veilig, je kan makkelijk instappen, en het zit redelijk goed. Het is een auto zonder opvallende slechte punten, maar ook zonder opvallende goede punten. Al met al als automobiel vervoer prima als je niet teveel om auto's geeft, maar wel een auto nodig hebt.
Aldus mijn rij-impressie van de Opel Meriva. Als je er niet veel aan vond, dan komt dat perfect overeen met mijn gevoel bij deze rit.
PS. Geen foto's, maar daar mis je dan ook niks aan.
Gisteren een stuk gereden in de Meriva van mijn schoonouders. Hoe zal ik het zeggen. Als je aan de ene kant van de schaal een ritje in een Ferrari of een 911 Turbo hebt, dan heb je aan de andere kant van de schaal... níet de Meriva.
Of laat ik het anders zeggen. Als je aan de ene kant van de schaal een fantastisch mooie zomerdag hebt, stralend blauwe hemel, mooi wit strand en aan de andere kant een bijtend koude, winderige sneeuwstorm, dan is de Meriva... geen van beide. De Meriva is het automobiele equivalent van dichte mist.
Hoe rijdt het?
Een ritje in de Meriva is namelijk het automobiele middenpunt. De auto rijdt niet slecht, maar ook totaal niet goed. Stuurt wazig, remt bijterig, met een motor waarbij de mate waarin je het gaspedaal intrapt weinig te maken heeft met de mate van versnelling. Je zit rechtop, als in een busje en de versnellingspook staat ergens diep op de bodem. Je moet nog net niet bukken om te schakelen, maar je hand moet wel heel ver naar beneden. De stoelen zijn Opel-hard. Niet oncomfortabel, wel goed gevormd.
De Meriva gaat de bocht om. Punt. Op de een of andere manier. Je draait een beetje aan het stuur, meer dan je zou verwachten, de auto draait, je draait nog wat meer omdat je te weinig draaide, de auto draait. Zo doende komt men de bocht om. Stuurgevoel? Neuh.
Auto is niet oncomfortabel geveerd, wiebelt minder dan je verwacht, maar is wel gevoelig voor zijwind.
Zijn er ook positieve punten?
Tja, de instap is 'lekker hoog', favoriet bij pensionado's en zwangere vrouwen. Voor mij hoeft dat niet zo, al zie ik wel het voordeel bij het in een kinderzitje wrikken van de kleine. In de V50 moet je daarvoor naar voren buigen en de kleine, al bukkend, omhoog en naar boven in het stoeltje zetten en dan, nog steeds gebukt, vastzetten in het stoeltje. In de Meriva zal dat wat simpeler zijn en kan je makkelijker rechtop staan terwijl je je kind monteert.
Voor de rest. De auto heeft stoelverwarming, lekker.
Het is een auto waarmee je niet snel te hard rijdt. Zo rond de 100km/u maakt de motor iets van 3000 toeren en valt het wel mee met de brommerigheid. Bij 120 wordt de motor rumoerig en brommerig, dus vanzelf laat je de snelheid weer zakken.
Onthaasten, maar dan niet op de luxe manier.
Conclusie
De Meriva is geen slechte auto, biedt een redelijke mate van comfort, het rijdt, is redelijk veilig, je kan makkelijk instappen, en het zit redelijk goed. Het is een auto zonder opvallende slechte punten, maar ook zonder opvallende goede punten. Al met al als automobiel vervoer prima als je niet teveel om auto's geeft, maar wel een auto nodig hebt.
Aldus mijn rij-impressie van de Opel Meriva. Als je er niet veel aan vond, dan komt dat perfect overeen met mijn gevoel bij deze rit.
PS. Geen foto's, maar daar mis je dan ook niks aan.
Comment