Benzine is duur.

[Hansv]

Ha, die Lezers;

Heraclitus stond als aan de grond genageld. Vervreemding maakte zich van hem meester.
Op het moment dat hij zich wilde omdraaien ontwaarde hij toch een bekend gezicht in deze vreemde, onbekende ruimte dat hem vriendelijk vroeg of hij van dienst kon zijn. Heraclitus noemde de naam van het autofiel/lcultureel/filosofische cafe waarnaar hij zocht en tot zijn verbazing werd bevestigd dat hij zich daar bevond. Vreemd; de pui leek toch niet al te veel te zijn veranderd, maar na het jarenlang bezoeken van deze gelegenheid slaat een stamgast daar waarschijnlijk niet zoveel acht op. Het interieur daarentegen was van een andere orde. Van een andere wereld zelfs, scheen het hem toe. Modern, ruim, licht, fris, moderne mensen zouden van design spreken, maar het miste de wat muffe en benauwde sfeer en uitstraling die hem zo vertrouwd was. Heraclitus was geen man van aanpassingen omwille van de verandering en vreesde dat zijn schuilplaats voor eeuwig uit zijn bestaan gewist was.
Hij informeerde bij de uitbater die, zichtbaar vermoeid door alle inspanningen en improvisaties om de deur op tijd weer voor de klanten te kunnen openen, vertelde van de rampen die het pand in de afgelopen dagen getroffen hadden en dat hij met veel pijn en moeite was gekomen tot waar hij nu stond. Om niet onbeleefd over te komen gaf Heraclitus aan wel in te zijn voor een flinke maatschappelijke discussie of een fijne technische uiteenzetting.
Helaas, werd hem gezegd, was er van de hier bekende kwaliteitskaart niets heel gebleven en restte er op korte termijn niets dan wat gebabbel. Heraclitus gruwde bij de gedachte dat er weinig onderscheid leek over te zijn met al die andere moderne snelle gelegenheden met hun comfortabele stoelen, heldere verlichting en gebrek aan diepgang. Maar de beleefdheid won en hij nam plaats.
Inmiddels druppelden een aantal vaste gasten de zaak binnen, al even bevreemd als hijzelf. Sommigen namen gelijk plaats en knoopten een gesprek aan alsof er niets was veranderd, anderen keken verbaasd om zich heen. Handen werden geschud en reacties uitgewisseld. Schuchter klonk een onderdrukte lach, een argument werd zachtjes op tafel gelegd.
Heraclitus keek nog eens rond; die oude tent was eigenlijk natuurlijk wel aan een opknapbeurtje toe. Het licht iets dimmen, andere gordijnen, verf en een behangetje en het zou best wel eens wat kunnen worden. Hij leunde achterover met een vaag gevoel van tevredenheid.
Die nieuwe stoel zat toch eigenlijk best wel lekker….

[w220l]

[brun]

De deur barstte open en sloeg met een luide knal tegen een stoel die er iets te dicht bij stond. Een man in een iets te foute trui stapte binnen.

"Goddomme wat schijnt die zon hard!", riep de schrijver, want die was 't, en strompelde naar de toog. "Harry! Een in-your-face-wijntje graag. Doe maar een karafje. En wat pinda's erbij." Hij draaide zich om en zijn blik viel op Heraclitus.

Die knikte.

"Hans!" riep de schrijver, en kwam met uitgestoken hand op hem af. "Je hebt je weg hierheen ook gevonden, zie ik. Wat goed, kerel."

"Heraclitus is de naam", mompelde de aangesprokene.

"Oh, dan moet je gewoon even je avatarretje aanpassen, daar aan de muur bij de kast met opties. Dat kan in dit nieuwe etablissement. Wat een techniek hč."

Heraclitus liet de opmerking maar voor wat het was en klinkte zijn glas tegen dat van de schrijver. "Daar ga je, jongen." De schrijver dronk zijn glas leeg, zette het tevreden op tafel en mompelde, "Zo. Dat is een goed begin van de vrijdag. Welnu, man, terzake:" - hij boog zich iets naar Heraclitus toe "... we kunnen Harry hier niet alleen voor staan. Er moet weer geschréven worden, verdomme. Krachtige epistels over dure benzine en ronkende motoren! Een literaire tunnel run, als het ware! Wat jij?"

"Ja, da's allemaal wel nobel natuurlijk", nuanceerde Heraclitus op zijn onnavolgbare wijze, waarmee hij in de loop der jaren veel respect onder de medegummers had vergaard. "Maar het plot was in het oude draadje ook al 't dode punt. Toen kwamen we er niet uit. Waarom nu wel?"

De schrijver keek nadenkend. "Inspiratie. Dat moet er komen. In-spie-raat-sie. De beste voedingsbodem voor rake kwinkslagen, brute grappen en dus schaterlachende meelezers. Maar waar hálen we onze inspiratie?"

Op dat moment klonk buiten een ronkende V8 met iets te hoge toeren. De motor ging uit, de deur ging open en een heerschap met cowboyhoed en dito laarzen stapte binnen. Twee kleine gluuroogjes keken rond. "Het is JOPENTIJD!" lachte de nieuwkomer. "Zo. Waar is hier het NSFW-draadje?"

Heraclitus en de schrijver wisselden een blik van verstandhouding en lieten de glazen grijnzend opnieuw tegen elkaar klinken.

[Hansv]

Ha, die Brun;

That's the spirit!

[Harry]

Ha, die Hansv en brun : prachtig man!

[Wielie]

tuttut HAHA

Prima autoforumvulling.

[Dutch]

De schrijver keek nadenkend. "Inspiratie. Dat moet er komen. In-spie-raat-sie. De beste voedingsbodem voor rake kwinkslagen, brute grappen en dus schaterlachende meelezers. Maar waar hálen we onze inspiratie?"

"Hoezee!" juichte de redacteur. "In deze gelegenheid kun je je grote voorbeelden citeren! Shakespeare! Chaucer! Tolstoj! Flaubert! Hansv! brun!" Het was het eerste dat hij had ontdekt nadat hij had plaatsgenomen op het barkrukje in de hoek. Terwijl het pas geopende designcafé - nu nog enigszins met een dertien-in-een-dozijninrichting - volstroomde met gasten, deels nieuwe, maar vooral bekende gezichten uit dat afgefikte rokerige café op de hoek van de Monochroomstraat en de Laan van Tekst en Vrede (waar onverlaten jaren geleden op een vrijdagmiddag met een verfbus 'breuk' achter hadden gespoten), terwijl zich dat dus allemaal voltrok, liet de redacteur eerst maar eens zijn oog dwalen over de menukaart.

- avatar instellen
- forumtitel wijzigen
- signature aanmaken
- hobby's opgeven
- vriendenlijst implementeren

Tsjonge, hier kon je je buikje rondeten van de 21e-eeuwse forumfeatures. Hij wenkte naar de verleidelijke milf achter de bar en bestelde meteen maar de hele menukaart. "We moeten 't hier toch een beetje gezellig maken", zei hij met een knipoog naar de bardame.

Maar toen alle gerechten voor de redacteur stonden uitgestald, werd het hem zwaar te moede. "Carnaval gaat niet om dure praalwagens, carnaval zit van binnen", mompelde hij, Theo Maassen indachtig. Een moment staarde hij voor zich uit, maar toen wist hij het.

"Inspiratie?" riep hij. "Gummen is 1% inspiratie en 99% transpiratie!" Terwijl hij dat laatste percentage door de ruimte liet galmen, bedacht hij zich net op tijd - met gedempte stem sprak hij het laatste woord uit. Met zijn uitroep had hij al de aandacht getrokken van de joviale stetsondrager aan het andere uiteinde van de bar. Die was net met grote gebaren aan het uitleggen hoe hij het petiterige gemoed van de bardame zou willen laten groeien ter illustratie van zijn betoog over explosief gestegen benzineprijzen. Stel je voor dat hij precies op dat moment het woord transpiratie had gehoord. De kwinkslagen waren niet te overzien geweest.

Gelukkig had de ranke barlady geen aandacht voor de bulderende cowboy. Ze hing al voorovergebogen over de bar en nam aandachtig de mijmerende redacteur in zich op nog voordat deze was begonnen met het debiteren van zijn tegeltjeswijsheid. Zodoende was ze de enige die zijn gedempte pleidooi voor transpiratie had opgevangen.

"Ook al zie je het niet aan mij af, ik ben toch al over de 40", fluisterde ze de redacteur toe. "Dus bij hem daar heb ik afgedaan. Maar bij jou toch nog niet?"

[Parohl]

Met een forse powerslide draaide de witte beierse degelijkheid de zo bekende straat in.
De laatste keer dat de rijder hier was, had hij nog die scharlakenrode Italiaanse coupé.
Helaas was het uitvalpercentage toen hoger dan het uitrijden, iets waar hij nu beduidend minder last van had.
Integendeel, de BMW had zelfs 2 topdrie klasseringen bereikt dit jaar en uitvallen was nog niet voor gekomen.
Met rokende remmen kwam hij tot stilstand voor het zo bekende groene pand.
Wat is dat nou..........................?
Enigszins verdwaasd staarde de rijder naar die voorgevel, hij zette zijn bril af en hij wreef zich nog eens goed in de ogen.
Groen? Waar was dat gebleven? Maar.....hij zou toch zweren dat die monumentale gevel nog wel leek op vroeger.
Grote twijfel sloop er in de geest van de rijder, hij was toch niet gek? Vele rally's hadden zijn richtinggevoel scherper gemaakt dat dat van een prijzenwinnende postduif.
Dus desoriëntatie was onmogelijk. Nee het was het goede pand, géén twijfel mogelijk, alleen had de een of andere onverlaat het aanzicht compleet veranderd.
Bij de deur aangekomen zag de rijder het verlichte display met de tekst: "Aanmelden".
Aanmelden? Wat was dat nu weer voor akelige onzin, ook inlogcode en wachtwoord gebruiken las hij tot zijn grote verwondering.
Nou, vooruit dan maar, na 7 pogingen ging de deur eindelijk van het slot en trad hij binnen. Een fel wit licht met een vreemd blauw schijnsel er om heen deed wat pijn aan de oude ogen.
Het leek in niets op de bekende wat simpele sfeer van weleer.
Bevreemd probeerde de rijder zich te oriënteren in de wirwar van de digitale tafels, stoelen en krukken.
Wie was dat daar aan de bar met die Stetson op zijn te bruine kop? Oh ja, hij wist het weer; van die badkuip met wielen, die er nooit was als er wat te rijden viel.
Zijn blik dwaalde af naar rechts, hij zag de schrijver, de redacteur, Hans (die af en toe zo'n lastige Griekse of Romeinse naam gebruikte) en wat andere vage bekenden.
Gelukkig die waren er nog, maar dat interieur; zou dat ooit nog wennen, een forse heimwee kroop zijn hart binnen.
Hij hoorde toch duidelijk de laatste noten van Love Supreme van John Coltrane, maar dat was pure verbeelding, wat hij zag was harde werkelijheid.
Hoe zou dit toch aflopen? Liep er eigenlijk ooit wel eens iets af? De laatste keer op de A2 was het ook niet beëindigd.
Géén einde? Zou dat kunnen? Zou alles gewoon doorgaan? Net als eerst, maar dan net even anders?

"Doe me maar een Roseetje Harry"' riep hij naar de barman en geef die andere ook wat en een portie olijven graag, zwarte dan hé!

[Hansv]

Ha, die Lezers;

[schuift stoel bij voor verloren zoon en maakt het 'hier nog een rondje, graag'-gebaar]

[Harry]

Proost heren en blijf hier gerust nog even zitten!

[Jasper]

Het was inmiddels zacht gaan regenen, en de stamgasten schonken nog eens bij, en probeerden het zich gemakkelijk te maken in deze nog wat onwennige omgeving. De man met de Stetson pakte de Telegraaf van de leestafel, en verdween richting het water closet.

Het rustgevende geluid van de vallende druppels dat doucement binnendwarrelde door de openstaande voordeur, werd langzaam overstemd door een aanzwellend gebrom. Nou ja, een brom. Meer een... een soort van, tja, roffel, eigenlijk. Elegant en rauw tegelijk, zoals alleen een Italiaanse V6 kan klinken.

Met een laatste blip op het gaspedaal kwam een wat nichterig gekleurde cabrio tot stilstand op de eeuwenoude kasseien. De kletsnatte bestuurder trok een wenkbrauw omhoog, en bekeek de gevel.

"Krijg nou wat", zei hij, "D'r is zeker weer een patsten-met-winterschilders-draadje geweest of zo?"

De Bankier, want die was het natuurlijk, deed het portier van de Spider open. Een Niagara van regenwater kletterde op stoep. De stamgasten lachten wat, waarop de Bankier verontschuldigend zijn schouders ophaalde.

"Je rijdt open of niet. Sluiten kost tijd, en time is money baby - I'm a banker, zoals u weet!", was zijn verweer. Met drie snelle halen sloot het verweerde stoffen kapje, en de Bankier stapte binnen. Hij bestudeerde de drankcollectie achter de barman.

"Zo, en nu terzake. Harry, een '89-er Lagavulin, zie ik? Volgens mij lusten de heren d'r daar wel een van, ik betaal." De bankier ontwaarde de kitcarsleutels met pinup-hanger aan het andere eind van de bar. Hij zuchtte. "Ach Har, zet voor die gozer een Four Roses neer. Hij proeft het verschil toch niet."

Gegrinnik alom. 't Kon best wat worden hier, 't leek steeds meer zoals vroeger.

"Hee Pa?", vroeg de Bankier, "Als-ie zo tussen de 5.800 en de 6.200 rpm een soort van trilling heeft linksvoor, ken je dat? Alleen in twee, trouwens."

Een grijns verscheen van achter de imposante snor. De Schrijver stootte de Redacteur aan, wenkbrauwen rezen veelbetekenend. Ja, 't zou precies worden zoals 't was!

[Lars Veenstra]

ROFL @ draadje

[Stéphane]

In de verte zagen de bezoekers een kleine zilvergrijze auto aankomen. De lichten dansten over het asfalt. Ondanks de opvallende uitstraling van de auto hield de bestuurder zich keurig aan de 50 km/u limiet op de digitale snelweg. Hij schakelde terug, minderde vaart en zocht een plekje op de ruime parkeerplaats.

Met zijn zuinige blik, of eigenlijk meer aluminium en gerecyclede vuilniszakken, verkende hij de omgeving. Na een paar seconden herkende hij de bezoekers. De laatste jaren had hij ze minder gezien, maar de herinnering was al van jaren terug.

Hij bestelde een java bij de barvrouw en installeerde zichzelf aan de bar.

Met een amicaal "Hé, mannen!" begroette hij de bezoekers. Hij haalde zijn camera uit de tas en legde die naast zich neer. De Schrijver herkende hij uit zijn tijd toen zij beiden lid waren van Duitse 5-cylindergruppe. Ondertussen was hij zelf overgelopen naar de geallieerden, maar desondanks was er nog een teken van verwantschap. De Bankier verkeerde momenteel minder in Zuid-Oostelijke sferen dan hij zelf, werd hem verteld. Hij lachte en zei dat dat de pret niet mocht drukken.

Al snel raakte hij ook gesprek met de overige bezoekers en het was weer als vanouds.

[Ruud]

*zet Barry Stevens stemmetje op*

Vooral doorgaan!!



LOL @ draadje!

[Joshua]

Deze kan nu al in het VVDG kabinet. Stelletje weirdo's

[Dutch]

VVDG! Die hadden we nog niet hier, in dit moderne café waar de airco iets te hard staat...

[EG]

Yab yum is zooooooo 2008

:p

[w220l]

Welk jaar leven we nu EG ????

Zeg dan 2006 of 2007 ofzo...


Overigens, het pand kan overgenomen worden dus......

[EG]

Welk jaar leven we nu EG ????

Zeg dan 2006 of 2007 ofzo...


Overigens, het pand kan overgenomen worden dus......

Die zooi is toch gesloten? Vandaar :p

[Parohl]

We wachten op de student en de psycholoog :-)

[Sander]

Jezus, met het excuus "benzine is duur" een beetje binnen gaan zitten? Dus de noodzakelijke opknapbeurt [edit]lijdt[edit] leidt tot poetsen ipv gummen?

[Alfisto]

Gummen Café 2008

We zijn er weer! Heerlijke postings. Flauwe reakties. Een Margeaux dan maar!

[JPD]

Het werd zowaar gezellig in de iets te moderne kroeg, de man met de Stetson op zijn te bruine kop zat nog immer op het toilet, de stamgasten van weleer hadden de eerste flessen reeds leeg en de verhalen waren als vanouds.

De lucht buiten brak wat open en het was eindelijk opgehouden met regenen toen de gesprekken abrupt verstomden, een duidelijke brom, wellicht iets te luid, deed het bord aan de gevel trillen, en tussen de reeds geparkeerde bolides op het parkeerterrein konden de gasten een glimp opvangen van een oranje-rood verkleurde automobiel. De deur van de toilet zwaaide open, vergezeld van een erg onaangename geur, en ditmaal een opmerking over een 'bruine trui', dit van de man welke zelf juist een ietwat vreemde bruine trui droeg deed de gasten even lachen.

Harry, de barman, spoedde zich naar de deur om de tent te voorzien van wat verse lucht en op dat moment liep de bestuurder van het verkleurde, iets te luidruchtige wagentje naar binnen, "Harry..." mompelde de vreemdeling en zette zich eveneens op een kruk aan de bar, geheel aan het andere uiteinde van de klant met de opzichtige laarzen overigens.

Barman harry knoopte een gesprek aan met de nieuwkomer, en alhoewel de stamgasten probeerden op te vangen waar het gesprek over ging konden ze slechts een duidelijke Friesche tongval ontwaren. Gesprekken aan de stamtafel veranderden van onderwerp, hadden de mannen het eerst voornamelijk over horloges, digitale camera's en het onveiligmaken van tunnels, nu gingen de gesprekken vooral over deze vreemdeling.

Smerige handen had hij, en een Fries accent, hoe kon dit toch?, waren er nog Friezen gezien de laaste tijd? De bankier keek bij het woord "Friezen" steeds verschrikt om zich heen en nipte stil verder aan z'n blue Curaçao met 7up. De schrijver echter herkende de nonchalant op de bar gesmeten autosleutels direct, nieuwsgierig geworden stond de als laatst binnengekomen man met camera op, ook hij had de sleutels herkent, het bevreemde de andere gasten echter dat barman Harry de gast leek te kennen en er ondanks de VW sleutels op de bar werd gesproken over ouwe volvo's, een Suzuki Alto en notabene een BMW.

De man met camera liep richting de Fries met smerige handen, echter op het moment dat hij in de buurt van de onbekende kwam, stond deze laatste op en liep naar buiten om een sigaretje te roken, immers in deze kroeg mocht dat uiteraard ook niet meer, snel terug bij de stamtafel greep hij in z'n fototas, draaide geroutineerd z'n telelens op z'n indrukwekkende spiegelreflex camera en zoomde in op de achterkant van het verkleurde wagentje. Focussen was makkelijk omdat er rookwolkjes uit de kleine raampjes kwamen, en de mede-eigenaar van het cafe, de man met de verchroomde Audi, ondertussen buiten naast het autootje stond te praten en roken met de nog onbekende bezoeker.

"verrek" klonk het verbaasd uit de mond van de fotograaf, "er zit zelfs nog een oude gummensticker op dat roestige hok" ...

De bankier keek vrolijk op, immers de hem bekende Friezen reden geen roestige oude auto's en zeker niet met oude gummenstickers, de schrijver en de man met de camera keken vragend naar barman Harry, "wie is die gast ook al weer? ", Harry keek verbaasd en de rondborstige, zeker niet onaantrekkelijke barvrouw giechelde zachtjes en vervolgde met een bloos op haar prachtige gezichtje, "oh dat is iemand die hier voorheen vaak kwam”, "rijdt nog altijd in dat ouwe ding, en besteld altijd een koud pilsje als hij hier komt" voegde de barman er aan toe.

De stamgasten keken elkaar aan en toen viel het kwartje, het was die Friese Cabrioot, welke zo nu en dan eens op een feestje opdook, en af en toe eens van zich deed spreken als hij een van z'n oude wagentjes op moest lappen, "kwam hier voorheen elke dag, maar al tijden niet zoveel meer van hem gehoord" zegt de bankier, waarna hij memoreert dat de kleur van de inrichting eigenlijk net zo was als toen hij hier voor het eerst kwam, nog voor de laatste verbouwing.

Al snel ging het gesprek aan de stamtafel weer verder waar het was gebleven, de Cowboy keek wat verbaasd naar de barvrouw welke haar decolleté wat verder opendeed, en Harry tapte alvast een koud pilsje voor de oude bekende welke ondertussen z'n tweede sigaretje ophad, en na z'n lange trip vast wel trek had in een nieuw, koud pilsje.

[Harry]

:-) Mooi Johan!

Nog een koud biertje dan maar?!

[Tomstr]

Of het nu van het drankgelag afkomstig was of gewoon resten waren van onafgemaakte gedachten, de student zat erbij en keek ernaar. Hij zat te mijmeren zoals alleen studenten dat doen.
Een beetje denken over vanalles, veel gedachten niet afmaken, beetje interessant doen, soms netwerken en vooral zorgen dat je er een beetje prima opstaat.

Het studentenleven van weleer was hem tegen gaan staan. Nu was hij toch nooit echt het rolmodel van de student nagekomen maar het was hem met de tijd minder gaan smaken.
Eigenlijk op dezelfde manier als de digitale kroegen met de tijd minder gingen smaken, of beter gezegd, hun smaak verloren.
Toch was hij terug gekomen naar die ene plek die er ineens vernieuwd en fris bij stond. Het begin was wat onwennig zoals dat met meer dingen het geval is, maar al snel kwam de waarheid boven tafel. Dit nieuwe was nog best wel als het oude. De reis die uw aller student moest maken was echter langer geweest als hij had verwacht. Maar eenmaal om de plagiaatkwesties heen had hij het gezien, dit was nog als het oude.

Hier kon je nog op de bonnefooi meedoen, een beetje rondhangen of patsen. Soms een stukkie rijden of wat informatie inwinnen om weer te kunnen rijden. Hij trof er zijn oude lotgenoten en zag dat zij hun literaire activiteiten weer opgepikt hadden. Er werd gesteld, geschreven en zelfs weer geciteerd. En weldra zag hij dat ook de oude Rijder zich weer gemeld had. Uitgerekend de man van wie hij vernomen had dat het binaire vermaak hem niet meer smaakte was er weer bij. Uw debuterend schrijver kreeg een warm gevoel van binnen. De student nam een klein hoekje van de nieuwe kroeg voor zichzelf en nam er een ristretto bij en mijmerde wat verder.

"een schip moet varen om terug te keren"

[tiPanda]

De prijs van een vat olie is weer flink gedaald. Is de prijs van benzine (en diesel) nu al gedaald?

[Elentinos]

Ik ben vorige week in Ierland geweest: benzine 1,30, diesel 1,40. Een maandje geleden in Luxemburg: benzine en diesel 1,35.

Tja, aan de andere kant: een flesje bier in de supermarkt in Ierland: 2,00, brood: 4,00. Erg duur land, maar rijden is nog betaalbaar...

[CWATR]

De prijs van een vat olie is weer flink gedaald. Is de prijs van benzine (en diesel) nu al gedaald?

......wat denk je zelf?

[Boris - Djurre]

diesel (ok, v-power)

in nl verleden week 1,50 (nu 1,56 geloof ik)

in fr verleden week 1,65
in it verleden week 1,68

allen langs de snelweg bij een shell

dus, we zijn iig niet de allerduurste

duitsland is nl ook duurder met diesel (ben ff vergeten hoeveel)

[TSM]

total excellium 2ct gedaald naar 1,729

vanavond even 58 liter afgetikt..............

boh wat een prijsdaling

lekker hoor 1:5...........................

E

[Hansv]

Ha, die Schrapers;

Geen probleem dat de inhoud van dit topic zo nu en dan aan de titel wordt aangepast, maar dan wel in wat kleurrijker taal, graag.
Zit ik me tenminste niet voor nix op fraai proza te verheugen, ja?!

[floris_s]

AMSTERDAM - Bijkans heel Nederland jeremieert erover, maar volgens consultantskantoor ’Roland Berger’ is de stijging van de benzineprijs lang niet zo fors als we allemaal menen.De benzineprijzen varieren scherp. Het bureau becijferde dat de ‘gecorrigeerde benzineprijs’ in de afgelopen 15 jaar slechts 18 procent is gestegen.

,,Zo bezien valt het eigenlijk best mee,’’ stelt Arnoud van der Slot van Roland Berger. Het bedrijf verrichtte het onderzoek omdat het wilde weten of het klagen van automobilisten terecht is.

Bij de berekening van de ‘gecorrigeerde benzineprijs’ hebben de onderzoekers meegewogen dat het besteedbaar inkomen van de gemiddelde Nederlander óók omhoog is gegaan, net als de benzineprijs.

Gingen de prijzen voor een litertje loodvrije benzine sinds 1993 met 105 procent omhoog (de dieselprijzen zelfs met bijna 150 procent), de gemiddelde koopkracht per huishouden steeg volgens Roland Berger met 58 procent. Daar komt nog bij dat auto’s in de bewuste periode aanzienlijk minder benzine zijn gaan verbruiken (- 10 procent). Ook dat heeft het bureau meegewogen in de berekening van de gecorrigeerde benzineprijs.

Volgens Arnoud van der Slot is het klagen over de hoge prijzen vooral een kwestie van perceptie. ,,Mensen zien natuurlijk die hoge prijs aan de pomp maar vergeten dat hun eigen inkomen ook jaarlijks omhoog gaat met de inflatie.’’

Van der Slot tekent wel aan dat de becijferde stijging van 18 procent zich voornamelijk in de afgelopen drie maanden heeft afgetekend. In het eerste kwartaal van 2008 is het dus inderdaad wel heel hard gegaan. Of de olieprijzen op dit niveau blijven, is nog maar de vraag, aldus Roland Berger. Van der Slot: ,,Vorig jaar hebben we onderzocht wie er het best is in het voorspellen van de olieprijzen. Dat waren de grote olie-exporterende landen. Hun voorspellingen kun je zien in de begrotingen voor de komende jaren. Als je daar nu naar kijkt zou je verwachten dat de olieprijs weer wat omlaag gaat.’’ Maar zeker is dat beslist niet.

Overigens leiden de hogere benzineprijzen nog altijd niet tot een lager autogebruik, stelt Roland Berger. Het kantoor leidt dat af uit de filedruk. ,,Die is sinds 2002 met 39 procent toegenomen.’’ Roland Berger sluit echter niet uit dat de effecten van de recente prijsstijgingen nog zichtbaar moeten worden.

Bron - AD