Tweet
De opmerkingen in het Top Gear-draadje over de Ferrari Daytona herinneren me ergens aan. Soms zie je namelijk een auto waarvan het ontwerp je aanvankelijk niet veel doet, of zelfs afstoot. Jaren later verdiep je je er eens in. En dan blijkt er achter dat ontwerp toch veel meer schuil te gaan dan je ooit wist. Kijk je vervolgens met die kennis - en dus als het ware door de ogen van de designer - naar de auto, dan stel je de mening toch ineens behoorlijk bij.
Herkennen jullie dat?
Ik had het bij de Citroen SM. Een mooie auto, vond ik altijd al, maar eigenlijk technisch gezien een dráák van een wagen. Met 's werelds meest onbetrouwbare elektrische installatie, waarover een aangeschoten schrijver op een Duitse klassiekerbeurs zich ooit danig opwond. De eigenaar van de tentoongestelde SM smeet ons nog nét niet van zijn stand, maar het scheelde niet veel. En een auto met continu lekkende hydrauliek. Waarvan je überhaupt niet snapte waarvoor het goed was.
Maar. Laatst kwam ik dit tegen. http://en.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_SM
Wat ik nooit wist: de SM had dus de eerste versie van Citroens DIRAVI, een volledig hydraulisch stuursysteem. Het werd geperfectioneerd in de CX, maar beleefde zijn primeur dus in de Cruyffmobiel. Een stuursysteem dat uitsluitend en alleen was bedoeld om de auto tot de ultieme rechtuitbrander te maken. Misschien niet des gummens, maar wel een ambitieus doel.
Wat ik ook niet wist: de SM was ontworpen voor een kruissnelheid van 200 km/uur. Niet voor die topsnelheid dus (die lag veel hoger), nee: de auto moest tussen twee tankstops continu 200 kunnen rijden. Dezelfde filosofie: ontwerp een auto die langdurig snel over kaarsrechte autosnelwegen kan rijden. Zonder oververhitting, zonder motorschade. Geheel passend in de tijd van Concorde en TGV (eerste TGV-prototypes werden ook rond die tijd ontworpen). Sterker nog: zelfs nú zijn er nog auto's die stukgaan als je er urenlang 200 mee rijdt. In 1970, 38 jaar geleden, was zo'n prestatie out of this world.
De SM heeft een fantastische aerodynamica, die voor een groot deel de ideale druppelvorm benadert, en is zelfs nu nog futuristisch, dus geenszins verouderd. En over de prachtige Maserati-V6 hoeven we het natuurlijk helemaal niet te hebben.
Volg vooral ook de vele links in dat Wikipedia-artikel. Ik moet bekennen: sinds ik dat heb gelezen, ben ik de SM in een heel ander licht gaan zien. Eigenlijk is het een fantastische auto met een absoluut briljant ontwerp.
Wie kent een mooier voorbeeld van een auto die je pas bent gaan waarderen sinds je het idee erachter snapt?
Herkennen jullie dat?
Ik had het bij de Citroen SM. Een mooie auto, vond ik altijd al, maar eigenlijk technisch gezien een dráák van een wagen. Met 's werelds meest onbetrouwbare elektrische installatie, waarover een aangeschoten schrijver op een Duitse klassiekerbeurs zich ooit danig opwond. De eigenaar van de tentoongestelde SM smeet ons nog nét niet van zijn stand, maar het scheelde niet veel. En een auto met continu lekkende hydrauliek. Waarvan je überhaupt niet snapte waarvoor het goed was.
Maar. Laatst kwam ik dit tegen. http://en.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_SM
Wat ik nooit wist: de SM had dus de eerste versie van Citroens DIRAVI, een volledig hydraulisch stuursysteem. Het werd geperfectioneerd in de CX, maar beleefde zijn primeur dus in de Cruyffmobiel. Een stuursysteem dat uitsluitend en alleen was bedoeld om de auto tot de ultieme rechtuitbrander te maken. Misschien niet des gummens, maar wel een ambitieus doel.
Wat ik ook niet wist: de SM was ontworpen voor een kruissnelheid van 200 km/uur. Niet voor die topsnelheid dus (die lag veel hoger), nee: de auto moest tussen twee tankstops continu 200 kunnen rijden. Dezelfde filosofie: ontwerp een auto die langdurig snel over kaarsrechte autosnelwegen kan rijden. Zonder oververhitting, zonder motorschade. Geheel passend in de tijd van Concorde en TGV (eerste TGV-prototypes werden ook rond die tijd ontworpen). Sterker nog: zelfs nú zijn er nog auto's die stukgaan als je er urenlang 200 mee rijdt. In 1970, 38 jaar geleden, was zo'n prestatie out of this world.
De SM heeft een fantastische aerodynamica, die voor een groot deel de ideale druppelvorm benadert, en is zelfs nu nog futuristisch, dus geenszins verouderd. En over de prachtige Maserati-V6 hoeven we het natuurlijk helemaal niet te hebben.
Volg vooral ook de vele links in dat Wikipedia-artikel. Ik moet bekennen: sinds ik dat heb gelezen, ben ik de SM in een heel ander licht gaan zien. Eigenlijk is het een fantastische auto met een absoluut briljant ontwerp.
Wie kent een mooier voorbeeld van een auto die je pas bent gaan waarderen sinds je het idee erachter snapt?
Comment