Tweet
Ergens in juni heb ik schade gereden aan m'n auto. Een deuk in de dorpel aan de rechterkant van de "S". Ja, ik reed over een stoeprand, ha ha. Als jullie uitgelachen zijn, wil ik graag m'n verhaal even afmaken.
Die deuk zit dus rechts, waar ik 'm nooit hoef te zien. Niet bij het instappen en niet bij het uitstappen, en verder parkeer ik sindsdien zo dat ik bij terugkeer uitsluitend van links aan kan komen. Met andere woorden, ik heb die deuk sinds het schadegevalletje niet hoeven te zien.
Op zich een acceptable oplossing, al werd de auto intussen steeds stoffiger en viezer. Ik was en poets uitsluitend met de hand, wat zou betekenen dat ik die deuk niet alleen zou zien, maar zelfs aan zou moeten raken. Autowassen bleef ik dus steeds bijster effectief uitstellen. Tot gisteren! Ik moest er toch maar 's aan geloven: de auto op het gras geparkeerd (zodat het waswater tegelijk m'n gazon wat zou vergroenen), eerst een half uur de wielen geboend die zeker vóór bijna gunmetal zwart waren, en daarna de rest van de auto. Gewoon met de washand óver die deuk — een toonbeeld van wilskracht was ik, mijn emotie negerend.
En nou is-ie weer lekker schoon, de Honda. Van binnen en van buiten. En dat rijdt wel stukken fijner. Het leek mij logisch dat even met jullie te delen.
Die deuk zit dus rechts, waar ik 'm nooit hoef te zien. Niet bij het instappen en niet bij het uitstappen, en verder parkeer ik sindsdien zo dat ik bij terugkeer uitsluitend van links aan kan komen. Met andere woorden, ik heb die deuk sinds het schadegevalletje niet hoeven te zien.
Op zich een acceptable oplossing, al werd de auto intussen steeds stoffiger en viezer. Ik was en poets uitsluitend met de hand, wat zou betekenen dat ik die deuk niet alleen zou zien, maar zelfs aan zou moeten raken. Autowassen bleef ik dus steeds bijster effectief uitstellen. Tot gisteren! Ik moest er toch maar 's aan geloven: de auto op het gras geparkeerd (zodat het waswater tegelijk m'n gazon wat zou vergroenen), eerst een half uur de wielen geboend die zeker vóór bijna gunmetal zwart waren, en daarna de rest van de auto. Gewoon met de washand óver die deuk — een toonbeeld van wilskracht was ik, mijn emotie negerend.
En nou is-ie weer lekker schoon, de Honda. Van binnen en van buiten. En dat rijdt wel stukken fijner. Het leek mij logisch dat even met jullie te delen.
Comment