Aangezien Freundin en ik nu eenmaal niet dezelfde nationaliteit hebben, wonen familie en vrienden ook een beetje Europees verspreid. Reken daar onze leeftijd bij en het wordt duidelijk dat we de laatste jaren talloze bruiloften (moeten) bezoeken. Sommige in mooie wereldsteden, andere in verweggistaanse dorpjes.
Nou is dat natuurlijk een groot voorrecht.
Ik bedoel, ik kan me een fantastisch feest ergens op een boerenhoeve bij de Poolse grens herinneren. En een poepdure driekeermodaalbruiloft in Trier, vorig jaar, inclusief stadsrondleiding voor alle gasten en onwaarschijnlijk goed eten.
Of een beregezellige bruiloft ergens bij Stuttgart, waarbij het bruidspaar onverwacht in een BMW 502 V8 als trouwauto werd opgehaald, zodat ik dacht: beter wordt het niet. Om die mening na een avond wijnproeven toch nog ietsje bij te stellen.
Het leuke is ook: met geld heeft het dus helemaal niets te maken hè. D'r waren feesten bij die geen drol hebben gekost, maar toch prachtige herinneringen achterlaten, omdat bruidspaar en alle gasten nu eenmaal aardige en creatieve mensen zijn en omdat iedereen meehelpt er iets van te maken.
Maar het kon natuurlijk niet eeuwig goedgaan. Zaterdag waren we uitgenodigd op een bruiloft in een klein dorpje, ergens in de verlaten koolzaadvelden bij Leipzig. Prachtige, eindeloze regio daar, beetje vergelijkbaar met die mooie lege gebieden die je in Frankrijk hebt. De zon scheen, het dorpje was nog leuk ook, dus dat moest wel goedgaan toch? Ondergetekende legde de dubbele Windsor nog maar eens in de das en nam de vrouw bij de arm.
Wat een debacle. Van 14:00 uur tot middernacht hebben we ons door een feest gepijnigd dat werd geterroriseerd door één tafeltje met gasten, het proletentafeltje. Daar zat een of andere Oost-Duitse inteeltfamilie die als enig doel had om zo snel als maar kon zo dronken mogelijk te worden. En de rest van het feest te verzieken met hun geschreeuw, gegil en gefluit.
De helft van de overige gasten was trouwens ook chagrijnig, want sommige familieleden spraken nu eenmaal al jaren niet meer met elkaar, en zulke vetes zijn natuurlijk hardnekkig.
De overige helft probeerde wanhopig met hele slechte spelletjes toch nog iets van de avond te maken.
En de 'DJ' was een kopie van StefanSchnitzel z'n alias (groot, dik, Duits, jaar of 60, bril en een muzikale voorliefde voor obscure schlagers).
Freundin en ik kregen bijna ruzie, omdat ik wilde gaan en zij niet (de bruid was een goede oude jeugdvriendin en ze wilde haar niet in de steek laten) en ik me dus eigenlijk wel met verschrikkelijke spelletjes móest meedoen, want niemand anders deed het. Nouja, het was ook wel heel sneu voor het stel, eigenlijk.
Maar anderzijds: hadden ze ook maar niet moeten besluiten om te trouwen in het dorp waar *zijn* familie woonde.
Oh man wat erg. En zoiets kost je dan desondanks nog even weer vele honderden euro's voor treintickets, hotelletje, huwelijkscadeau enzovoort. Echt sneu geld.
Nouja. Als we zelf gaan trouwen, weten we nu precies wat we allemaal niet willen, en da's ook wat waard.
Nou is dat natuurlijk een groot voorrecht.
Ik bedoel, ik kan me een fantastisch feest ergens op een boerenhoeve bij de Poolse grens herinneren. En een poepdure driekeermodaalbruiloft in Trier, vorig jaar, inclusief stadsrondleiding voor alle gasten en onwaarschijnlijk goed eten.
Of een beregezellige bruiloft ergens bij Stuttgart, waarbij het bruidspaar onverwacht in een BMW 502 V8 als trouwauto werd opgehaald, zodat ik dacht: beter wordt het niet. Om die mening na een avond wijnproeven toch nog ietsje bij te stellen.
Het leuke is ook: met geld heeft het dus helemaal niets te maken hè. D'r waren feesten bij die geen drol hebben gekost, maar toch prachtige herinneringen achterlaten, omdat bruidspaar en alle gasten nu eenmaal aardige en creatieve mensen zijn en omdat iedereen meehelpt er iets van te maken.
Maar het kon natuurlijk niet eeuwig goedgaan. Zaterdag waren we uitgenodigd op een bruiloft in een klein dorpje, ergens in de verlaten koolzaadvelden bij Leipzig. Prachtige, eindeloze regio daar, beetje vergelijkbaar met die mooie lege gebieden die je in Frankrijk hebt. De zon scheen, het dorpje was nog leuk ook, dus dat moest wel goedgaan toch? Ondergetekende legde de dubbele Windsor nog maar eens in de das en nam de vrouw bij de arm.
Wat een debacle. Van 14:00 uur tot middernacht hebben we ons door een feest gepijnigd dat werd geterroriseerd door één tafeltje met gasten, het proletentafeltje. Daar zat een of andere Oost-Duitse inteeltfamilie die als enig doel had om zo snel als maar kon zo dronken mogelijk te worden. En de rest van het feest te verzieken met hun geschreeuw, gegil en gefluit.
De helft van de overige gasten was trouwens ook chagrijnig, want sommige familieleden spraken nu eenmaal al jaren niet meer met elkaar, en zulke vetes zijn natuurlijk hardnekkig.
De overige helft probeerde wanhopig met hele slechte spelletjes toch nog iets van de avond te maken.
En de 'DJ' was een kopie van StefanSchnitzel z'n alias (groot, dik, Duits, jaar of 60, bril en een muzikale voorliefde voor obscure schlagers).
Freundin en ik kregen bijna ruzie, omdat ik wilde gaan en zij niet (de bruid was een goede oude jeugdvriendin en ze wilde haar niet in de steek laten) en ik me dus eigenlijk wel met verschrikkelijke spelletjes móest meedoen, want niemand anders deed het. Nouja, het was ook wel heel sneu voor het stel, eigenlijk.
Maar anderzijds: hadden ze ook maar niet moeten besluiten om te trouwen in het dorp waar *zijn* familie woonde.
Oh man wat erg. En zoiets kost je dan desondanks nog even weer vele honderden euro's voor treintickets, hotelletje, huwelijkscadeau enzovoort. Echt sneu geld.
Nouja. Als we zelf gaan trouwen, weten we nu precies wat we allemaal niet willen, en da's ook wat waard.
Comment