Bedrijfsleven vs. ambtenarij

[Dutch]

We kennen allemaal de clichés. Bedrijfsleven: snelle dynamische geldverdieners. Ambtenarij: duffe ingeslapen potverteerders.

Maar nou zat ik vanmiddag en vanavond in twee brainstormsessies van elk twee uur lang. Eentje bij een bedrijf. De andere bij een gemeentelijke dienst.

Die van het bedrijf was slaapverwekkend en niet vooruit te branden.

Die van de ambtenaren ademde daadkracht, ambitie en vooral plezier.

Dus is het misschien eerder de sfeer in de organisatie die bepalend is en doet het publieke dan wel private karakter ervan er eigenlijk helemaal niet toe?

De eerstgenoemde organisatie staat in het teken van bezuinigen. Dus iedereen dekt zich in en let vooral op z'n eigen hachje. De bestelde koffie kwam maar niet, dus dronken we maar water.

De tweede organisatie heeft grootse toekomstplannen en zin om die waar te maken. Dus moet iedereen meedoen met die droom, en liefst met een beetje enthousiasme, vooral om - en ik citeer - 'die markt uit z'n impasse te sleuren'. Zelfs de pizza werd er lekker van.

't Is tegenwoordig de wereld op z'n kop.

Zijn er nog meer gummers met zulke ervaringen?

[JC]

Die ambtenaren doen de hele dag niks dus als ze een keer een workshop hebben dan is het feest en komt al die energie vrij denk ik.

[Dutch]

Mwah, moet je eens aan Jasper vragen hoe 'hard' er bij een gemiddelde bank wordt gewerkt...

[Parohl]

Deze past daar toch niet in Dutch:

Over de hoofdstedelijke metrolijn:

AMSTERDAM – De gemeente Amsterdam is belangrijke documentatie uit het Noord-Zuidlijndossier kwijt, zo meldt AT5.
© ANP

Verslagen van vergaderingen waarin belangrijke beslissingen werden genomen over de metrolijn zouden al tijden onvindbaar zijn.

Op dit moment vindt er een onderzoek plaats naar de fouten die gemaakt zijn bij de aanleg van de Noord-Zuidlijn.

Vertraging

Dit onderzoek loopt nu vertraging op omdat de commissie de vermiste documentatie nodig heeft om tot een conclusie te komen.



In eerste instantie zou het rapport nog voor het zomerreces besproken worden in de raad, dit bleek al snel niet haalbaar. Verantwoordelijk wethouder Hans Gerson en de commissievoorzitter Maurice Limmen wilden beide niet reageren op het nieuws.

Problemen

De bouw van de metrolijn heeft al tot veel problemen geleid. Zo verzakten vorig jaar tweemaal woningen aan de Vijzelgracht in de binnenstad.

Na de zoveelste financiële tegenvaller stapte wethouder Tjeerd Herrema eerder dit jaar op.
Omwonenden van de metrolijn zeiden er nog niet gerust op te zijn dat de problemen bij de aanleg tot het verleden behoren.
© NU.nl/Colin van Hoek

[scuderia]

Zijn er nog meer gummers met zulke ervaringen?

Ik kan er boeken over schrijven, want ik heb beide omgevingen uitvoerig meegemaakt. Gelukkig als externe kracht.

Het enthousiasme van ideeën, visie en ambitie bij ambtenaren ken ik, en is een valkuil voor de buitenstaander in het begin. Workshops, vergaderingen, feel-good sessies. Heerlijk vinden ze dat, en ze blijven het liefst op dat abstractieniveau hangen. "we willen die kant op"....en "let maar op, straks in 2076 SMS ik naar de burgemeester.....en dan piept de blackbarry van de wethouder in zijn fietstas, en wordt de vergunning verleend." Vaak kansloze ambities die, zodra ze geconcretiseerd worden in bijvoorbeeld een projectplan, en dus angstaanjagend realistisch worden.

Mijn kanttekening is wel, dat er ook mensen tussen lopen die wel daadkrachtig en minder politiek gevoelig zijn. Helaas in een minderheid, waardoor ze worden overvleugeld door het systeem.

Het stokt volgens mij bij het concretiseren van de plannen. Daar hebben ze hulp bij nodig, en daar zit ook de valkuil. Je komt dan op het moment van beslissingen nemen.
Oef!
Het ergste wat je een ambtenaar kan aandoen, is hem vragen om een beslissing. Mijn eerste fout. Schrijf een adviesrapport. Nee, weer fout. Suggereer voorzichtig dat hij zich misschien moet laten adviseren aan de hand van een rapport, zodat zijn ass gecoverd is, en hij het onontkoombare besluit (advies uit het rapport overnemen) neemt. Beter.

Ik ken de bedrijven niet waar je geweest bent, maar ik kan me voorstellen dat binnen sommige bedrijven nu een sfeer van angst heerst. Het gaat slecht, onzekerheid voor de baan en concurrentie op de loer. Wie durft? Het geld is bijna op.

[PACO]

Ik ken beide omgevingen, heb in beide gewerkt.

Het cliché van de ambtenaren klopt voor een deel: er zitten mensen tussen die totaal niet renderen en mensen die zo min mogelijk hun nek uitsteken zodat ze onbezorgd naar hun pensioen kunnen glijvluchten. Er zitten ook mensen bij met visie en daadkracht. Helaas loopt die laatste groep met regelmaat in het moeras van de bureaucratie en de politiek. Dat eerste is er om het tweede te dienen, want zodra je met iets komt wat eventueel wat politieke veren zou kunnen opschudden, dan word je vaak in de bureaucratie gesmoord door "er een beleidsnota over te schrijven" die dan vervolgens ergens in een lade verdwijnt. De goeie krachten vertrekken later ook vaak naar het bedrijfsleven.
Ik kan er een boek over schrijven.

Ik was destijds wel gewaarschuwd voor de nukken van de politiek en hoe ze op het laatste moment dwars door alles heen kunnen lopen. Je moet heel goed kunnen onderhandelen, manipuleren, netwerken en politiek bedrijven om je visie/plan erdoor te krijgen. En geduld, heeeeee; veel geduld. Dat was niet echt iets voor mij, haha...
Het enige wat me wel aansprak (en nog steeds aanspreekt) is dat je "dichter bij de mensen staat" en binnen je eigen gemeenschap iets kunt bereiken. Dat is met grote bedrijven meestal niet zo.


Maar het bedrijfsleven kent ook een hoop (soortgelijke) ellende. In grote multinationals tref je vaak ook een sterk politiek klimaat aan. En hier zijn het niet B&W die vaak als een Deus Ex Machina opereren, maar de BoM of de aandeelhouders of groepje managers/directors elders. In wezen gaan hier precies dezelfde principes op en is het ook veel 'cover your ass'. Potverteerders heb je ook. Kende wel een aantal gasten die zoals ze het zelf noemden in "een gouden kooi zaten": dik salaris, overzichtelijk werk, premievrij pensioen en eigenlijk te weinig ambitie, lef en schwung om over te stappen naar een ander bedrijf.

Overal ellende dus :)

[Jasper]

Mwah, moet je eens aan Jasper vragen hoe 'hard' er bij een gemiddelde bank wordt gewerkt...

You rang? :)

Een gemiddelde bank, wat is dat nog tegenwoordig?

Ik durf hem wel aan, 10 jaar terug hield een bank het midden tussen een bedrijf en een ministerie. CYA heb je overal, maar "glijvluchten" (dank PACO) lukte bij een bank wat beter dan bij "een bedrijf", en minder dan bij een ministerie.

Wilde je wel een beetje carriere maken, dan betekende dat ook bij een bank dat je er met glijvluchten alleen niet kwam. Volgens mij is dat zelfs bij een ministerie net zo: freewheelen wordt niet of nauwelijks bestraft, maar als je verderop wilt moet je je best doen.

Maar NU? Ik denk dat "een gemiddelde bank" en "een gemiddeld bedrijf" steeds minder uitmaakt. Het zijn niet meer die onwrikbare instituten van voorheen, waar je van je 20e tot je 65e veilig en vooral niet al te hard werkt.

Van de ambtenarij weet ik verder niks, behalve als client.

[M4]

Huidige klimaat waarbij je baan op de tocht staat, omzetten inkakken, winstcijfers veranderen in eerste-verlies-sinds-jaren zet natuurlijk wel de toon voor elke activiteit. Is moeilijk enthousiast te worden voor lange termijn projecten als je weet dat je over 3 maanden overbodig kan zijn.

'De ambtenaren' kunnen nu opeens opgelucht adem halen, blij zijn zelfs, want qua werkgelegenheid is er niet zoveel aan de hand. Hoewel een kleine 4000 politiefunctionarissen niet in dat geluk mogen delen.

[PACO]

Het grappige is dat men in de ambtenarij nu ook steeds meer het job-roulatiesysteem aan het pushen is: elders voor de overheid werken, maar met behoud van werk/salaris. Niet zozeer als outplacement maar om mensen te stimuleren en scherp te houden. Ze willen steeds meer als bedrijven opereren in termen van efficiëncy, maar zonder winstoogmerk en hele harde doelstellingen gaat dat toch een stuk lastiger.

Een ander veel voorkomende ziekte is de budget-veiligstelling: je budget voor de afdeling snel opsouperen voor het einde van de periode (zelfs al had je het niet nodig) zodat je de volgende keer in ieder geval niet minder krijgt. Gebeurt in de private sector ook, trouwens.

Wat ik wel als een voordeel van de ambtenarij zou willen noemen is het feit dat personeel er doorgaans langer blijft werken. Ja, het kan slecht zijn in termen van moerasvorming die er optreedt (een taaie laag van midden en hoger management dat veel besluitvorming vertraagt) maar op deze manier is er ook veel consistentie en blijft er veel kennis behouden. Veel bedrijven kennen dit niet meer en zie je daardoor vaak een zwalkend beleid hebben: CxO's worden steeds vaker ontslagen, veelbelovende mensen gaan snel weg omdat ze elders meer kunnen vangen en in eigen personeel wordt steeds minder geïnvesteerd omdat men liever outsourced bij zogenaamde 'specialisten'. Het geld dat wordt verkwist met allerlei koerswijzigingen waar weer allerlei dure externen aan te pas komen is gigantisch en levert in de regel (te) weinig op.

Bedrijven zijn op deze manier geen bedrijven meer met een unieke bedrijfsidentiteit waar echt men voor wil gaan als werknemer, maar gewoon collectivistische werkmarktplaatsen waar iedereen zijn eigen kraampje drijft (zowel internen als externen) en waar vraag en aanbod van werk en goederen elkaar ontmoeten op een puur zakelijke wijze met ROI als Leitmotif.

[Murphmeister]

Ik kan er boeken over schrijven, want ik heb beide omgevingen uitvoerig meegemaakt. Gelukkig als externe kracht.

Het enthousiasme van ideeën, visie en ambitie bij ambtenaren ken ik, en is een valkuil voor de buitenstaander in het begin. Workshops, vergaderingen, feel-good sessies. Heerlijk vinden ze dat, en ze blijven het liefst op dat abstractieniveau hangen. "we willen die kant op"....en "let maar op, straks in 2076 SMS ik naar de burgemeester.....en dan piept de blackbarry van de wethouder in zijn fietstas, en wordt de vergunning verleend." Vaak kansloze ambities die, zodra ze geconcretiseerd worden in bijvoorbeeld een projectplan, en dus angstaanjagend realistisch worden.

Mijn kanttekening is wel, dat er ook mensen tussen lopen die wel daadkrachtig en minder politiek gevoelig zijn. Helaas in een minderheid, waardoor ze worden overvleugeld door het systeem.

Het stokt volgens mij bij het concretiseren van de plannen. Daar hebben ze hulp bij nodig, en daar zit ook de valkuil. Je komt dan op het moment van beslissingen nemen.
Oef!
Het ergste wat je een ambtenaar kan aandoen, is hem vragen om een beslissing. Mijn eerste fout. Schrijf een adviesrapport. Nee, weer fout. Suggereer voorzichtig dat hij zich misschien moet laten adviseren aan de hand van een rapport, zodat zijn ass gecoverd is, en hij het onontkoombare besluit (advies uit het rapport overnemen) neemt. Beter.

Perfecte omschrijving, heel herkenbaar.

[Roald]

[vrijdagmiddagrel] Neem Gummen als benchmark:

Kijk naar het aantal "ambtenaren" dat hier tijdens werktijd rondhangt en zet dat af tegen het aantal "bedrijf medewerkers".

Dan komen de ambtenaren er lang niet slecht af denk ik... [/vmr]

Groetjes van een ambtenaar!!!

;-)

[Dutch]

Gebeurt in de private sector ook, trouwens.

Ja, misschien had ik wel zo moeten omschrijven: al die ambtelijke ellende is geen exclusief overheidsfenomeen. Hoe snel, dynamisch en efficiënt is het (grote) bedrijfsleven eigenlijk? Onze grote klanten zijn soms net ministeries. Dus dan valt die (toenemende?) pit bij overheidsinstellingen des te meer op.

Maar 't is zeker waar dat veel van die ambtelijke daadkracht wordt gesmoord door de nukken van de politiek. Want voor dit grote project heb ik ook gesproken met politici (je kent 't wel, met de woordvoerder ernaast, ijverig frunnikend aan zijn/haar smartphone) en die gaan hun eigen gang wel. Die zijn óf megalomaan (zie bijvoorbeeld de puinhopen die Dales als 'erfenis' in Amsterdam heeft achtergelaten) óf nergens voor te strikken.

Soms moet je maar blij zijn als de zaken net zoals in 'Yes, Minister' worden geregeld, denk ik dan...

[NICO!]

[vrijdagmiddagrel] Neem Gummen als benchmark:

Kijk naar het aantal "ambtenaren" dat hier tijdens werktijd rondhangt en zet dat af tegen het aantal "bedrijf medewerkers".

Dan komen de ambtenaren er lang niet slecht af denk ik... [/vmr]

Groetjes van een ambtenaar!!!

;-)

Groetjes van een medeambtenaar terug!!! Ik verveel me ;-)

[Aeneas]

Groetjes van een medeambtenaar terug!!! Ik verveel me ;-)

Plan samen even een vergadering in dan. ;-)

[Jurgen]

En hier nog een ambtenaar :-)

Recentelijk vanuit het bedrijfsleven overgestapt naar de ambtenarij en ja het tempo ligt wat lager, maar er wordt wel gewerkt. Verschilt ook erg per afdeling natuurlijk. In ieder geval bevalt het wel, je gaat zonder stress naar huis :-)

[MartijnL]

Ik kan er boeken over schrijven, want ik heb beide omgevingen uitvoerig meegemaakt. Gelukkig als externe kracht.

Het enthousiasme van ideeën, visie en ambitie bij ambtenaren ken ik, en is een valkuil voor de buitenstaander in het begin. Workshops, vergaderingen, feel-good sessies. Heerlijk vinden ze dat, en ze blijven het liefst op dat abstractieniveau hangen. "we willen die kant op"....en "let maar op, straks in 2076 SMS ik naar de burgemeester.....en dan piept de blackbarry van de wethouder in zijn fietstas, en wordt de vergunning verleend." Vaak kansloze ambities die, zodra ze geconcretiseerd worden in bijvoorbeeld een projectplan, en dus angstaanjagend realistisch worden.

Mijn kanttekening is wel, dat er ook mensen tussen lopen die wel daadkrachtig en minder politiek gevoelig zijn. Helaas in een minderheid, waardoor ze worden overvleugeld door het systeem.

Het stokt volgens mij bij het concretiseren van de plannen. Daar hebben ze hulp bij nodig, en daar zit ook de valkuil. Je komt dan op het moment van beslissingen nemen.
Oef!
Het ergste wat je een ambtenaar kan aandoen, is hem vragen om een beslissing. Mijn eerste fout. Schrijf een adviesrapport. Nee, weer fout. Suggereer voorzichtig dat hij zich misschien moet laten adviseren aan de hand van een rapport, zodat zijn ass gecoverd is, en hij het onontkoombare besluit (advies uit het rapport overnemen) neemt. Beter.

Ik ken de bedrijven niet waar je geweest bent, maar ik kan me voorstellen dat binnen sommige bedrijven nu een sfeer van angst heerst. Het gaat slecht, onzekerheid voor de baan en concurrentie op de loer. Wie durft? Het geld is bijna op.

Wow, dit is echt letterlijk hoe ik het ook heb meegemaakt.